ขบวนเกี้ยวสองหลังมาถึงตำหนักกลางในเวลาไล่เลี่ยกัน เจียวหงฮวาลงจากเกี้ยวก็เห็นว่าร่างที่เดินนำหน้าเข้าไปก่อนนั้นดูละม้ายคล้ายฮองเฮาหนิงซูเยว่ อีกทั้งดูจากเกี้ยวและข้ารับใช้แล้วก็บอกได้ว่าเป็นคนตำหนักเฟยเฟิงไม่ผิด
“ฝ่าบาทเรียกฮองเฮามาด้วยเช่นนั้นหรือ” ขณะที่นางถามตัวเองในใจ ขันทีก็ออกมาเชิญนางเข้าตำหนัก เพราะฮ่องเต้รออยู่ นางจึงรีบเดินเข้าตำหนักไป
ฝ่ายหนิงซูเยว่ที่ต้องละทิ้งการมาส์กหน้าแล้วขึ้นเกี้ยวมาตำหนักกลางตามพระบัญชาฮ่องเต้ก็นั่งสงสัยมาตลอดว่าหยางจื่อเรียกนางมาที่ตำหนักกลางทำไมกัน เขามีเรื่องอะไร นางไม่สามารถปฏิเสธได้อยู่แล้ว เมื่อจางกงกงมาบอกอย่างไรเสียก็ต้องมา
“ถวายบังคมฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นๆปีเพคะ” หนิงซูเยว่ย่อตัวถวายความเคารพ นางก้มหน้าจึงไม่เห็นว่ามีรอยยิ้มบางเบาฉายผ่านใบหน้าหล่อเหลาดุจหยกสลักนั้นแวบหนึ่ง
“ฮองเฮาไม่ต้องมากพิธี” หยางจื่อลุกขึ้นจากที่นั่งแล้ว
