“อาเจรู้” เธอย้อนเขา
“อารู้ทุกอย่างที่เป็นแพรไหม” คนอย่างเขาเมื่ออยากรู้ก็ต้องได้รู้
“อา อือ” เสียงถูกกลืนหายยามที่ปากร้อนฉกจูบโดยที่แพรไหมไม่ทันตั้งตัว
มือหนาจับปอยผมบังคับให้แพรไหมเงยหน้ารับจูบได้อย่างถนัด เขาบดขยี้จนหญิงสาวเบ้หน้ามันเจ็บ จนต้องยกมือทุบตีไหล่แกร่งพัลวัน กระเป๋าสะพายข้างหล่นตกกองที่พื้น
ร่างหนาไม่รู้สึกยี่หระ แรงอันน้อยนิดทำอะไรเขาไม่ได้ ยิ่งเธอทุบตีดิ้นรน เขายิ่งบดเบียดริมฝีปากหนักหน่วงพร้อมฟันคมกัดปากหญิงสาว
“โอ๊ะ” แพรไหมเผลอร้อง เขาสอดลิ้นสู่โพรงปากหวานนุ่ม ดันร่างบางชิดผนังกำแพง ฝั่งที่ใกล้ประตู มือหนาเอื้อมไปล็อกประตูกลัวคนอื่นเข้ามาเห็น แขนทั้งสองถูกตรึงเหนือศีรษะ
เจษฎากักขังร่างหญิงสาว ขาแกร่งคร่อมเรียวขาบาง กลายเป็นจุดกึ่งกลางชนกัน ความช่ำชองของคนมากประสบการณ์ จูบเร่าร้อนจาบจ้วงเอาแต่ใจทำให้แพรไหมหัวหมุนปั่นป่วน จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
มืออีกข้างเลื่อนวา
