แพรไหมหยุดเดินกะทันหัน ทำให้คนเดินตามหลังชนหญิงสาวจนเธอถลาไปด้านหน้า
ดีที่เขาคว้าเอวไว้ทัน แพรไหมตกใจหน้าถอดสี เอกสารที่ถือแนบอกตกเกลื่อนพื้น
“ขอโทษค่ะอาเจ” แพรไหมละล่ำละลักกล่าวขอโทษ
“ใจเหม่อลอยถึงใครนะ” เจษฎากระซิบข้างใบหู กลิ่นเนื้อนางความหอมตรึงตราใจยิ่งนัก เขายังคงสวมกอดเอวบางไม่คลาย
“หนูไม่ได้ใจลอยถึงใครซะหน่อย”
ระหว่างที่ เจษฎากำลังจะพูดต่อมีอันต้องหยุด เพราะเสียงของคนมาใหม่ดังขึ้น แพรไหมหันตามเสียง
“อุ๊ย คุณแพรกลับมาแล้วเหรอคะ” น้าสาวซึ่งเป็นพี่เลี้ยงหญิงสาวเดินผ่านมาเห็นเข้าพอดี
“ค่ะ แพรพึ่งมาถึงพอดีค่ะ” เธอตอบโดยไม่ได้มอง ว่าแขนหนายังโอบกอดเอวเธออยู่
“เอ่อ แล้ว” น้าสาวพลางชี้นิ้ว ส่งสัญญาณเหมือนต้องการคำตอบ ว่าอีกคนนั้นคือใคร แพรไหมนึกขึ้นได้รีบบอกชายหนุ่มท่าทีลนลาน
“อาเจคะ ปล่อยหนูได้แล้วค่ะ”
แพรไหมหน้าขึ้นสีระเรื่อเขินอาย ต่อคนที่พบเห็น
“จะให้รีบปล่อยไปไหนครับ ตอนเด็
