เลี้ยงวันเกิดพี่น่านฟ้าแพรไหมตื่นสายกว่าปกติ เพราะเมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับ มาเผลอหลับตอนเกือบเช้า เธอกำลังเดินออกประตู แต่ต้องหยุดเดิน
“ไปพร้อมกันสิน้องแพร อากำลังจะไปโรงพยาบาลพอดี” เจษฎาในชุดพร้อมทำงาน เดินลงบันไดมาพอดี
“ไม่เป็นไรค่ะอาเจ แพรไปเองดีกว่าค่ะ” เธอก้มหน้าไม่กล้าสู้หน้าชายหนุ่ม
“ไปกับคุณเจดีแล้วลูก ไหน ๆ ต้องไปที่เดียวกัน” คุณแม่เนตรนภาเสริม ก่อนหันไปหาเจษฎา
“พี่ฝากหลานด้วยนะคะคุณเจ”
“ครับ” ชายหนุ่มขานรับ
ก่อนเดินผ่านหน้าแพรไหมไปยังรถ แพรไหมยังยืนมึน ๆ งง ๆ กับที่
“ลูกแพรไปขึ้นรถสิลูก เดี๋ยวสายนะจ๊ะ” เมื่อเห็นลูกสาวยังยืนนิ่งไม่ไหวติง
“ค่ะคุณแม่”
ทั้งคู่นิ่งเงียบไร้เสียงสนทนาใด ๆ มีเพียงเสียงเพลงที่คลอเคลียเบา ๆ แพรไหมมองนอกตัวรถ เธอทำตัวไม่ถูก แต่โชคดีที่เสียงมือถือดังช่วยชีวิต
ตื๊ด ตื๊ด...
(“ฮัลโหลรุ่ง”)
“ถึงไหนแล้วแพร” รุ่งนภาไปถึงโรงพยาบาลได้สักพัก แต่ไม่เห็นแพ
