12. มีลูกแล้วเหรอ

2125 Words

“ดูแลแบบสองต่อสอง..แค่ดูแลคุณตอนดื่มเท่านั้นนะคะ ไม่ทำอย่างอื่น...” มารีลินบอกไปก็มองเขาแบบจดจ้องเลย “อืม...ก็ดูแลตามปกตินั้นแหละ...หรือถ้าคุณสนใจอยากจะทำอย่างอื่นด้วย ผมก็ยินดี...” คาร์เตอร์พูดไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไม่ค่ะ ฉันทำแค่ดูแลคุณระหว่างดื่มก็พอแล้วล่ะค่ะ ส่วนอย่างอื่นฉันไม่สนใจค่ะ” มารีลินพูดไปแบบมาดมั่น “เอาจริงเหรอวะคาร์เตอร์ ฉันว่าแกหาผู้หญิงคนอื่นดีกว่าไหมวะ เอาคนที่พร้อมจะขึ้นเตียงกับแกไปเลยดีกว่าไหมวะ...” มาตินพูดถามไปแบบย้ำๆ เพราะจินเล่นกระตุกแขนเขาให้ช่วยพูด “ฉันไม่อยากได้คนอื่น ฉันอยากได้ผู้หญิงคนนี้...ถ้าฉันทำให้ผู้หญิงคนนี้ยอมออกไปกับฉันได้ แกจะมีปัญหาอะไรไหมวะ” คาร์เตอร์ถามไป “..ถ้าเด็กเต็มใจไปกับแกฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่ถ้าเด็กไม่เต็มใจไปกับแก แกก็ห้ามบังคับหรือทำอะไรเกินเลยทั้งนั้นนะโว้ย...” มาตินบอกไป “อืม...งั้นก็ให้เขาดูแลฉันนั่นแหละ...ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคนอย่างฉันจะทำให้ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนใจออกไปกับฉันได้ไหม..ตอนนี้แกกับผู้หญิงของแกออกไปได้แล้ว ฉันอยากจะดื่มกับผู้หญิงคนนี้สองต่อสอง” คาร์เตอร์มองเธอแล้วยิ้มมุมปากออกมา “เออๆ...ไม่ต้องรีบไล่หรอก ฉันจะออกไปแล้ว” มาตินพูดไปแบบค้อนๆ เมื่อเพื่อนหนุ่มไล่เขาออกไป “งั้นขอจินคุยกับน้องสาวแปปนึงนะคะ...มะลิ...มาคุยกับพี่ก่อน” จินลุกขึ้นแล้วเดินไปหาน้องสาวทันที เพราะเธออยากเตือนน้องสาวก่อนที่จะตัดสินใจพลาดไป เพราะคาร์เตอร์ดูเจ้าเล่ห์แบบนี้น้องสาวเธอไม่รอดแน่ๆ ถ้าดูแลเขาคืนนี้ “ค่ะพี่จิน...” มะลิเดินไปที่มุมหน้าประตู แล้วก็มองพี่สาวที่หันมามองเธอ คาร์เตอร์ก็มองแล้วยิ้มเพราะดูเหมือนพี่สาวของเธอจะห่วงเธอไม่น้อยเลยนะ ก็อย่างว่าแหละ มีลูกมีผัวอยู่แล้วนิ จะมาเสี่ยงดูแลแขกแบบเขาก็น่าห่วงอยู่หรอก ส่วนมาตินก็มองจินแบบเข้าใจ เพราะเขาคิดว่าถ้ามะลิดูแลเพื่อนเขาตอนนี้จริงๆ เพื่อนเขาต้องหาทางล่อลวงเด็กสาวแน่ๆ แต่เขาก็พูดอะไรมากไม่ได้ เพราะเพื่อนของเขาก็สนใจมารีลินอยู่ เขาจึงนั่งคุยกับคาร์เตอร์ต่อแบบเงียบๆ “เราจะอยู่ดูแลเขาจริงๆเหรอมะลิ...พี่ว่าเราอย่ารับงานนี้เลย คุณคาร์เตอร์เขาไม่ปล่อยเราไว้แน่...ดูสิ ตอนนี้เขาจ้องจะกินเราอย่างเดียวเลยนะ เขาไม่ให้เราแค่นั่งดูแลเขาที่นี่แน่ ” จินบอกน้องสาวไปเบาๆก็มองมารีลินแบบเป็นห่วง “มะลิรู้ค่ะพี่จิน แค่สายตาเขาที่มองมาก็แทบจะกินมะลิไปทั้งตัวแล้ว...แต่เขาเป็นเพื่อนของคุณมาตินเขา แล้วเขาก็เลือกมะลิไม่ได้เลือกคนอื่นเลย มะลิไม่อยากให้คุณมาตินเขาต้องเสียหน้า แล้วก็ไม่อยากให้พี่จินมีปัญหากับคุณมาตินเขาด้วย ให้มะลิดูแลเขาก็ได้ค่ะ พี่จินไม่ต้องห่วงนะคะ มะลิดูแลตัวเองได้ค่ะ” มารีลินบอกไปตามตรง “คุณมาตินเขาจะเสียหน้าก็ให้เขาเสียไปสิ แล้วเราก็ไม่ต้องห่วงพี่...พี่กับเขาไม่มีปัญหาอะไรกันเพราะเราหรอก เราน่ะอย่ามาห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเองสิมะลิ...อย่าลืมสิว่าเรายังไม่เคยนะ..อย่าอวดเก่งได้ไหมมะลิ ” จินพูดบอกไปแบบไม่สนใจว่ามาตินจะโกรธหรือไม่พอใจ เธอสนใจแค่ความรู้สึกของน้องสาวและความปลอดภัยเท่านั้น “มะลิไม่ได้อวดเก่งนะคะพี่จิน...มะลิก็แค่อยากจะลองดูน่ะค่ะ...นอนกับเขาแค่ครั้งเดียวก็ได้เงินแสนแล้ว มะลิจะไปหาได้จากที่ไหนอีกล่ะคะ มะลิอยากจะลองดูค่ะ” มารีลินบอกพี่สาวไปตามตรง เพราะเงินของเขามันก็ยั่วใจจริงๆ “นี่เราจะยอมนอนกับเขาเหรอมะลิ” จินทำหน้าตกใจแล้วมองน้องสาวแบบอึ้งๆ เพราะไม่คิดว่ามารีลินจะเลือกทางนี้แล้ว “ค่ะ แต่คนเจ้าเล่ห์แบบเขาคิดว่ามะลิจะตามเขาไม่ทัน มะลิเลยเล่นตัวไปตามน้ำนั่นแหละค่ะ พี่จินเคยสอนมะลิไม่ใช่เหรอคะว่ายิ่งผู้ชายอยากได้เราเท่าไหร่ เราก็ต้องยิ่งเล่นตัวเพื่ออัพราคาน่ะ มะลิก็อยากรู้เหมือนกันค่ะว่าเขาจะให้ค่าความสาวของมะลิเท่าไหร่” มารีลินบอกไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “เจ้าเล่ห์เอาเรื่องเหมือนกันนะเราเนี่ย ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม...ว่าจะให้เขาเป็นผู้ชายคนแรกน่ะ” จินได้ยินแบบนั้นก็ถามน้องสาว “ค่ะ...มะลิตัดสินใจแล้วค่ะพี่จิน เพราะฉะนั้นพี่จินไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ มะลิเต็มใจให้เขาล่อลวงมะลิค่ะ หึๆ...” มารีลินตอบพี่สาวไปแล้วยักคิ้วใส่แบบเจ้าเล่ห์ “ถ้าเราเต็มใจพี่ก็จะไม่ห้าม...งั้นก็ดูแลตัวเองให้ดีๆล่ะ ครั้งแรกก็เจอฝรั่งเลย...สู้ๆนะน้องรัก...ขอให้โชคดี..” จินเอามือบแขนน้องสาวแล้วบอกไปก่อนจะมองไปทางคาร์เตอร์ที่ตัวสูงใหญ่ขนาดนั้น ก็คงไม่เล็กแน่นอน “ค่ะพี่จิน...งั้นพี่จินพาคุณมาตินออกไปเถอะค่ะ ทางนี้เดี๋ยวมะลิจัดการต่อเองค่ะ...” มารีลินบอกไป “อืม...คุณมาตินคะ ไปกันเถอะค่ะ...” จินพยักหน้าแล้วก็เรียกมาตินออกไปกับเธอ “งั้นฉันออกไปก่อนนะ จำไว้นะโว้ยว่าอย่ารังแกเด็กคนนี้...แล้วเจอกัน” มาตินลุกขึ้นแล้วพูดย้ำกับเพื่อนหนุ่มไปอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เดินไปหาจินทันที “ถ้ามีปัญหาอะไรบอกฉันนะมะลิ...ฉันจะปกป้องเธอเอง” มาตินบอกกับมะลิด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน เพราะเขาก็เอ็นดูเธอในฐานะที่เธอเป็นน้องสาวของจิน ดังนั้นเขาก็ไม่อยากให้เธอบังคับให้เธอทำอะไรที่เธอไม่ต้องการทำ “ค่ะ...” มารีลินพยักหน้าตอบรับแล้วก็มองทุกคนเดินออกไปจากห้อง จนตอนนี้เหลือแค่เธอกับเขาสองคน “ทีนี้ก็เหลือแค่เราสองคนแล้วนะ...ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะทำงานที่นี่...น่าแปลกใจจริงๆเลย” คาร์เตอร์พูดกับเธอด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “แปลกตรงไหนคะ ใครๆเขาก็ทำกันทั้งนั้น งานแบบนี้เงินดีจะตายไปค่ะ..คุณชื่อคาร์เตอร์ใช่ไหมคะ...ยินดีที่ได้ดูแลนะคะ ฉันชื่อมารีลินค่ะ...” มารีลินตอบไปก็เดินมายืนตรงหน้าเขาแล้วเอ่ยแนะนำตัวไป “มารีลินงั้นเหรอ...ทำไมผมได้ยินมาตินกับพี่สาวคุณเรียกอีกชื่อนึงล่ะ...เมื่อกี้พวกเขาเรียกว่าอะไรนะ...มารี..หรือเปล่า” คารเตอร์เอ่ยถามเธอ เพราะเหมือนเธอจะมีอีกชื่อ “มะลิค่ะไม่ใช่มารี...นั่นมันชื่อเล่นของฉันค่ะ เอาไว้ให้คนที่สนิทกันเรียก คนที่ไม่สนิทเรียกมารีลินจะดีกว่าค่ะ” มารีลินบอกไปด้วยท่าทางหยิ่งผยองใส่เขา เพราะจะเอาใจเขาเลยมันก็ดูไม่มีอะไรน่าสนใจ “หึ...คุณจะบอกว่าไม่สนิทกับผมงั้นสิ...เลยอยากให้ผมเรียกคุณมามารีลินใช่ไหม...แต่ผมอยากจะเรียกคุณมาว่ามะลิมากกว่า....คุณจะห้ามผมได้เหรอ” คาร์เตอร์ยิ้มมุมปากแล้วพูดกับเธอไป “ฉันจะห้ามคุณได้ยังไงล่ะคะ คุณเป็นลูกค้าคนสำคัญของคุณมาตินนิคะ คุณอยากจะเรียกฉันยังไงก็เรียกเลยค่ะ” มารีลินบอกไปด้วยท่าทางเรียบนิ่ง “เวลาคุณดูแลลูกค้า คุณยืนคุยกับลูกค้าแบบนี้เหรอ ผมก็นึกว่าคุณจะมานั่งตรงนี้ซะอีก...” คาร์เตอร์เห็นเธอยืนตรงข้ามเขาก็เอ่ยถามเธอแล้วเอามือตบที่นั่งข้างๆตัวเขา “ฉันก็กำลังจะเข้าไปนั่งแล้วไงคะ...คุณคาร์เตอร์ก็ใจเย็นหน่อยสิคะ...” มารีลินเดินเข้าไปนั่งข้างๆเข้าด้วยรอยยิ้มสดใส “พรึบ...ขยับมาใกล้ผมหน่อยสิ ผมชอบให้ดูแลใกล้ๆ....” คาร์เตอร์เอามือโอบรอบเอวเธอแล้วดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ แล้วเขาก็ยื่นหน้าเข้าไปพูดกับเธอโดยที่หน้าของเขาและเธอห่างกันแค่นิดเดียว “แต่แบบนี้มันใกล้เกินไปนะคะคุณคาร์เตอร์...ถอยออกไปหน่อยสิคะ...” มารีลินเอียงตัวถอยแต่ถูกมือเขาดันหลังไว้ เธอก็ได้แต่เอียงหน้าหลบสายตาของเขา นี่ยังไม่ทันไรเขาก็เอาเลยเหรอเนี่ย หื่นจริงๆ “หึ...ผมชอบถึงเนื้อถึงตัวด้วยสิ ถ้าคุณคิดจะดูแลผมคุณก็ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวหน่อยนะ..อือ....กลิ่นน้ำหอมของคุณดมแล้วรู้สึกละมุนจัง...อื้ม....” คาร์เตอร์เอาปลายจมูกแตะที่แก้มของเธอแล้วถูเบาๆอย่างหื่นๆ จนเขาได้กลิ่นหอมๆจากตัวเธอ “อื้อ...อย่าค่ะคุณคาร์เตอร์...ฉันแค่มาดูแลคุณนะคะ ไม่ได้มาให้คุณลวนลามฉันแบบนี้นะ...อื้อ...ถอยออกไปนะคะ...พรึบ...” มารีลินรู้สึกว่าเขาจะรุกเธอเกินไปแล้วก็เอามือดันหน้าอกของเขาออกไป แล้วเธอก็มองเขาแบบจดจ้องเลย “หึ...โอเค...งั้นคุณดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ...ผมดื่มคนเดียวแล้วมันเหงาน่ะ เทเหล้าสิ” คาร์เตอร์ก็ถอยมาแบบเสียดาย เพราะเธอยังไม่ยอมอ่อนให้เขา เขาจึงคิดหาวิธีทำให้เธอใจอ่อนให้เขามากกว่านี้ “ค่ะ...นี่เหล้าของคุณค่ะ...” มารีลินก็รีบเทเหล้าให้เขาแบบเกร็งๆ เพราะสายตาของเขาจ้องเธอตลอด เธอก็ส่งเหล้าให้เขา แล้วเธอก็เทเหล้าใส่แก้วของตัวเอง “เทอีก...ผมอยากให้คุณดื่มมากกว่านี้...พรึบ....” คาร์เตอร์บอกไปก็เอามือดันปลายขวดขึ้นจนเหล้าเทลงไปในแก้วของมารีลินเกือบครึ่งแก้วเลย “พอแล้วค่ะคุณคาร์เตอร์ นี่คุณจะมอมเหล้าฉันหรือไงคะ...” มารีลินพูดไปเพราะเขาเล่นเทไปครึ่งแก้วเลย “ใช่...ผมอยากจะมอมเหล้าคุณแล้วไง คุณกล้าปฏิเสธผมเหรอ...อย่าลืมสิว่าผมเป็นลูกค้า...ผมต้องการอะไรคุณก็ต้องทำ...” คาร์เตอร์บอกด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ “ฉันไม่ลืมหรอกค่ะ...ดื่มก็ดื่มสิคะ...” มารีลินตอบไปแบบจำยอม เพราะเธอกำลังเดินตามเกมที่เขาต้องการอยู่ ดังนั้นเธอก็ต้องเล่นไปตามน้ำ เธอก็ยกแก้วเหล้ามาดื่ม คาร์เตอร์ก็ยิ้มมุมปากออกมาแล้วเขาก็ใช้สายตามองเธอยกดื่มอย่างโลมเลียเลย เพราะหน้าอกขาวๆที่โชว์ร่องอกตูมๆนั่นก็น่ามองเหลือเกิน ยิ่งคอขาวๆของเธอนั่นก็น่าเข้าไปคลอเคลียมากจริงๆ คาร์เตอร์คิดไปก็ยกเหล้าดื่มอย่างพยายามอดทน “ทำไมคุณไม่อยู่บ้านเลี้ยงลูกของคุณไปหึ...จะมาทำงานที่เปลืองเนื้อเปลืองตัวแบบนี้ทำไมกัน” คาร์เตอร์อดที่จะถามเธอไม่ได้ “เลี้ยงลูก?...คุณหมายถึงเด็กที่สนามบินน่ะเหรอคะ...” มารีลินก็ทำหน้างงๆ ก่อนจะนึกได้ว่าตอนที่เจอเขาที่สนามบินเธอบอกเขาว่าเธอเป็นแม่ของข้าวหอม เขาก็เลยเข้าใจเธอผิดคิดว่าเธอมีลูกแล้ว “ใช่...เมื่อกี้ผมเห็นคุณอุ้มลูกมาให้ผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าคลับ ผู้ชายคนนั้นเป็นสามีของคุณเหรอ” คาร์เตอร์ถามไปอย่างอยากรู้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more