“ทำไมคุณไม่ตอบผมล่ะ....คุณอยู่กับผมต่อไม่ได้เหรอจิน...ผมขอโทษ...ผมมันงี่เง่าเอง...คุณให้อภัยผมนะ...” มาตินมองหน้าเธอแล้วพูดพร่ำออกไป เมื่อเธอไม่ยอมคืนดีกับเขา
“ฉันไม่เชื่อคำพูดตอนเมาของคุณหรอกนะคะคุณมาติน...คุณหายเมาแล้ว คุณอาจจะไม่พูดแบบนี้ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณอยากให้ฉันอยู่ต่อ คุณหายเมาแล้วเราค่อยมาคุยกันดีกว่าค่ะ” จินบอกไปแล้วดันตัวเขาออก แล้วเธอก็ขยับตัวถอยออกมา
“พรึบ...คุณจะไปไหน..” มาตินจับมือเธอไว้แล้วมองเธออย่างไม่ละสายตา
“ฉันจะไปนอนค่ะ ส่วนคุณก็นอนตรงนี้แหละค่ะ..เดี๋ยวฉันจะเอาหมอนกับผ้าห่มมาให้..” จินบอกไป
“ทำไมผมต้องนอนที่โซฟานี่ด้วย..ผมจะไปนอนกับคุณ...ห้องนี้ผมเป็นคนซื้อให้คุณอยู่นะจิน คุณไม่มีสิทธิ์ไล่ผมมานอนตรงนี้ ผมจะไปนอนที่เตียงในห้องกับคุณ” มาตินลุกขึ้นแล้วพูดไปแบบไม่ยอม
“แต่ตอนนี้เราเลิกกันแล้วนะคะ จะนอนด้วยกันคงไม่เหมาะ ถ้าคุณอยากจะนอนเตียงก็นอนเลยค่ะ ฉันจะไปนอนที่ห้องมะล
