“ฮึ!!!ไม่ได้เจอหน้า ก็นั่งมองกล่องขนมวนไปดิสัส”
วันนี้ไอ้ปกป้องมาหาผมที่บริษัท พอมาถึงก็ปากดีเลย
“ไปหาเขา เขาก็ไม่ยอมกลับมา มึงจะให้กูทำไงวะสัส”
ผมพูดอย่างคนหมดหนทาง
“ด้านได้อายอดเว้ย มึงก็จีบน้องไปเลยสิวะ”
ทำยังกะตัวเองชำนาญตายหละ
“ถ้ามึงจะมาแค่เยาะเย้ยกูก็โน่นประตู”
ผมยื่นปากไปทางประตู มองหน้าเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์
“แหม๋ๆ ท่านประทานใหญ่ของภาคภูมิกรุ๊บ ขี้น้อยใจอะไรแบบนี้ครับ ว่าแต่ขอกินบ้างดิ”
มันเปิดกล่องขนมกินแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ
“หืม อร่อยอะน้องเกลทำไมเก่งแบบนี้ ถ้ากูเป็นมึงนี่เสียดายแย่”
เพื่อนเวรมันจะมาตอกย้ำหาพระแสงอะไรวะ
“มึงมาแค่นี้เหรอ”
ผมจะทำงานก็ไม่ได้ทำ ชวนคุยอยู่นั่น
“จะเที่ยงแล้วไปกินข้าวกัน มึงเลี้ยง”
มันพูดหน้าตาเฉย
“ดีเนาะถ่อมาตั้งไกล เพื่อมาให้กูเลี้ยงข้าวสัสป้อง”
ผมเก็บของไม่นาน ก็พาปกป้องไปทานข้าว
ปกติผมแทบไม่ออกไปไหนเลย ให้เลขาสั่งข้าวมาให้
“ท่านประธาน
