“รอไปด้วยกัน ฉันจะออกพอดี”
เกลยืนรอเขาไม่นานภูภูมิก็แต่งตัวเสร็จ
เธอเดินลงลิฟต์มากับเขา เป็นครั้งแรกที่เขาให้เธอติดรถมาด้วย
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”
พี่ภูมิจอดให้ฉันลงในซอยเล็กๆ เพราะกลัวพริ้มพลอยจะเห็น ฉันยกมือไหว้ขอบคุณเขาอย่างลืมตัว หลายวันที่อยู่ด้วยกันมา เราแทบไม่ได้มีอะไรให้ทะเลาะกันเลย
“ตอนเย็นฉันกลับดึกนะไม่ต้องรอ”
ฉันพยักหน้ารับ แต่ก็ไม่ได้ถามเขาหรอกว่าไปไหน เพราะมันเกินความจำเป็นของฉัน
“ค่ะ”
ฉันตอบรับเขาก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนไป
“วันนี้เลิกครึ่งวันนะคะนักเรียน อาจารย์มีประชุม”
หลังวิชาสุดท้ายของภาคเช้า อาจารย์บอกว่าวันนี้มีประชุม พวกฉันถึงกับตาโตด้วยความดีใจ จะได้ไปหาแม่ซักที
“แม่คิดถึงจังเลยค่ะ”
ฉันรีบเข้าไปสวมกอดแม่ ไม่เจอแม่ตั้ง10กว่าวัน
หน้าตาแม่ดูดีขึ้นเยอะเลย
“เป็นไงบ้างลูกทำงานเหนื่อยไหม”
ฉันได้ยินที่แม่ถามก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ ฉันกลายเป็นเด็กขี้โกหกไปแล้ว
“ไม่เ
