(ที่รัก)
01.45 AM.
"วู้ๆๆ เอาเรื่องโว้ยเอาเรื่อง!"
ฉันมองพี่จอนที่เพิ่งกระดกเหล้าช็อตเข้าปากติดต่อกันห้าช็อตจนเขาเริ่มเมาแบบจริงจังไม่เหมือนที่เรานัดกันไว้ตอนแรก ไหนพี่บอกจะแกล้งเมาแล้วแอ๊บนัวกันวะพี่นี่เมาจริงแล้วไหมพ่ออ
"ไอ้รามตามสิวะมึงท้ามันน่ะ!"
พี่ดรีมว่าพร้อมกับมองอ.รามที่กำลังยกแก้วซ้อตขึ้นกระดกเรียงกันห้าแก้วรวดด้วยใบหน้านิ่งเรียบก่อนสายตาเขาจะมองมาที่ฉันอย่างคนเหนือกว่าตอนกระดกเสร็จ
บ้าจริง! ฉันกะจะยั่วพี่จอนเพื่อให้เขาหึงแต่กลายเป็นว่าตอนนี้อ.รามกำลังมอมจนพี่จอนเริ่มเมาจริง!
"พี่คิดถึงตะวัน"
"พี่จอน!" ฉันตาโตรีบขยับขึ้นนั่งตักพี่จอนพร้อมใช้มือปิดปากเขาไว้เกือบไม่ทัน "พี่จะทำเราพังกันหมด!"
"หืออ ทำไรครับ?"
"พี่กำลังโดนอ.รามมอมพี่ต้องตั้งสติ!" ฉันจับแก้มพี่จอนไว้ด้วยมือทั้งสองข้างพร้อมถลึงตามองเขา "อ.รามจะรู้ไม่ได้ว่าเรากำลังแสดงและพี่ห้ามเมา!"
"แต่มันท้าพี่พี่ยอมไม่ได้
