”Şimdi hazır değilim…”
“Ne zaman hazır olursunuz Gülnihal Xanım” dedi beni alaya alırcasına. Etimle kemiğimle bu adamdan nefret etmekle haklıydım. O burnu dik tavırları, acımasız oluşu. Aklıma onu ilk gördüğüm an düştü.
Seneler Önce;
“Nasıl olmuşum?” Diye etrafımda döndüm, bugün büyük aşiretlerden birinin düğünü vardı. Üniversite sınavına hazırlanmaktan kafamı kaldıramadığım için kim evleniyor, kim ne yapıyor pek umrumda değildi ama bizde bir aşiret olduğumuzdan özenle bu düğüne hazırlanmıştım.
“Pek göz alıcı, kime bu hazırlık” diyen halam baştan aşağı kinle süzdü.
Yutkunup anneme baktım, “Kime olacak abla, düğüne hazırlandı” diye susturdu. Annem böyleydi işte babam laf söylese haklıdır der ama başkası söylese bizi korurdu. Keşke her zaman tavrı bu olsaydı.
“Hımm…” diye kendine
