GÜLNİHAL ŞAHMERAN TURAN:
Elimi ağzıma kapatarak korka korka başımı cama götürüp baktım. Silah Arîn’e doğrultulmuştu. Silah sesi gelmişti ama herkes ayakta duruyordu. İçim bir nebze olsa rahatlasa da zaman kaybetmeden rehbere girip, Boran’ı aradım.
“Efendim” diye açtığımda, “ Çabuk konağa gel, çabuk” diye tekrar ettim. Silah susturuculu olduğu için ben yakından duymuştum. Bu yüzden konakta kimse duymamıştı.
“Ne oldu Gül” dedi.
“Annen…” dedim nefes nefese, “Arîn’i öldürecek, odadalar” diye direkt konuya girdim.
“Ne” diyerek yükseldi ardından da, “Hemen uzaklaş ordan… Geliyorum on dakikaya” dedikten sonra telefonu kapattım. Bana git dese de gidemezdim. Başımı tekrar uzatıp içeriye baktım.
Zeliha hanım kendinden ödün vermeyerek ellerini arkasında birleştirerek, “Son kez soruyorum”
