ARÎN ÇELEBİ;
Müştemilatta camın kenarına oturmuş dışarıyı izliyordum. Canım yanıyordu, Asmîn ablam telefonu verince kısaca konuşmuştum. Berzan bi yolunu bulacağının sözünü vermişti. Ondan başka güvenecek kimsem kalmamıştı. Berzan beni bırakırsa bir daha toparlanamazdım.
Gözümden akan yaşları artık silmiyordum, ben sildikçe yenileri ekleniyordu. Yaşadığım hiçbir şeyi haketmemiştim. Sevgimi, aşkımı bile sınıfsal yapmışlardı. Berzan Ağa olduğu için beni ne onun ailesi istiyordu ne de benim ailem arkamda duruyordu. Sadece işten kovulmasınlar diye beni susturup bir köşeye çöp gibi atmışlardı.
Hıçkıra hıçkıra ağladım. Artık nefes alamıyordum. Bize verdikleri küçücük müştemilatta hayat mücadelesi vermeye çalışıyorduk, buna göz yummuştuk artık. Ne ablam ne ben bu yaşımıza kadar istediğimiz h
