กินอาหารเสร็จทำกิจกรรมต่าง ๆ และเตรียมนอนแล้วก็ไม่พ้นปัญหาเดิม ๆ ที่บิดาอยากจะนอนกับท่านแม่
“ท่านกลับจวนแม่ทัพไปสิ จะรั้งอยู่เรือนข้าด้วยเรื่องใด”
เสียงท่านแม่ผลักไสบิดาดังไปถึงด้านนอก ที่เหล่าเด็ก ๆ กำลังเดินผ่านเตรียมไปนอนห้องตัวเอง
ปี้ถังกับอินเหยาและหลิงหยวนนอนห้องเดียวกัน เนื่องจากเตียงกว้างขวาง และห้องตอนนี้ก็ไม่มีว่างที่พร้อมนอน เหลือแต่ห้องเปล่า ๆ ที่ท่านแม่ยังไม่ได้ให้คนมาปรับปรุง เพราะว่าเป็นห้องสำหรับบ่าวไพร่ ซึ่งท่านแม่คิดว่าอยู่กันเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ส่วนพี่เฉินไหลก็นอนห้องเก่านั้นได้ แต่บิดาของนางนี่ชักจะอีดออดอยากนอนกับมารดาสินะ
“ท่านแม่มีอันใดหรือไม่” ฟู่อินเหยาเข้าไปขัดจังหวะเสียเลย แต่ก็เห็นสีหน้าบิดาเดี๋ยวแดงเดี๋ยวเขียวก็อดขำไม่ได้
‘ข้าไม่ช่วยท่านง้อท่านแม่หรอกนะ หากท่านแม่ไม่ให้อภัยท่านก็แล้วแต่บุญวาสนา แต่ข้าบอกไว้เลยสตรีงามล่มเมือง หนึ่งในนั้นย่อมมีแม่ข้า ข
