ต่อให้เมื่อวานร้องไห้จนตาบวมแค่ไหน แต่วันนี้เจ้าขาก็ต้องรวบรวมความเข้มแข็งลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวไปฝึกงานเสมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ดี
"โทรมอะไรขนาดนี้" เจ้าขาบ่นออกมาตอนมองหน้าตัวเองในกระจก โปะคอนซีลเลอร์หนาๆ ก็แล้วยังเอาไม่อยู่ จนเธอถอดใจ หยิบกระเป๋าใบโปรดมาสะพายลงมาข้างล่าง
"จะออกไปไหนแต่เช้า" เสียงของเอเดรียนลอยมาจากข้างหลัง เจ้าขาหมุนตัวกลับมามองคนเป็นพ่อ
"ไปฝึกงานไงคะ"
"ลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อวานแด๊ดสั่งไว้ว่ายังไง"
"เจ้าขาไม่ได้ลืมค่ะ แต่ถ้าไม่ไปเจ้าขาก็จะฝึกงานไม่ผ่าน" พอไม่ผ่านก็จะเรียนไม่จบ
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง พ่อของเจ้าภูรับปากแล้วว่ายังไงก็ให้ผ่าน เพราะฉะนั้นช่วงนี้ห้ามออกจากบ้านไปไหนเด็ดขาด"
"คุณแด๊ดจะขังเจ้าขาเหรอคะ" โทรศัพท์ก็ถูกยึดไปตั้งแต่เมื่อคืน
"จะเรียกอย่างนั้นก็ได้ แต่ทันทีที่ไปเมืองนอกเมื่อไหร่แด๊ดจะคืนอิสระให้ รับรองว่าเจ้าขาจะได้ในพักเพนต์เฮาส์ที่หรูที่ส
