"เค้าจะไม่เป็นไรใช่มั้ย" เจ้าขาถามในตอนที่ออสตินเดินมาถึงตัวเธอ
"มึงจะเอายังไงกันแน่วะเจ้าขา ทีตอนแรกร้องไห้จะเป็นจะตายไม่อยากไปกับมัน ตอนนี้มาเป็นห่วงมัน มึงอยากให้กูบ้านักใช่มั้ย!"
"ใครว่าพี่ห่วงเค้า พี่เป็นห่วงตินต่างหาก ถ้าเค้าเป็นอะไรขึ้นมา เรื่องก็ต้องไปถึงหูคุณแด๊ดแน่ๆ"
"แล้วแม่งทำไมมึงไม่รีบพูดให้จบ"
"ก็ตินเอาแต่โมโหพี่อะ เอะอะอะไรก็พี่ผิดลูกเดียว"
"ปากเก่งนักนะเดี๋ยวนี้" มือหนาบีบเข้าที่คางเรียวแรงๆ
"โอ้ย! มันเจ็บนะ"
"สำออย" ว่าแล้วก็ปล่อยมือออก
"อย่าเพิ่งเปลี่ยนเรื่องสิ สรุปว่าเตชินทร์จะเป็นอะไรมากมั้ย"
"มันไม่ตายง่ายๆ หรอกน่า เลิกพูดถึงมันได้แล้ว"
คำตอบของออสตินไม่ได้ทำให้เจ้าขาสบายใจขึ้นเลย แต่จะไปเซ้าซี้เขามากก็ไม่ได้ ไว้ถ้าเรื่องถึงหูคุณแด๊ดขึ้นมาจริงๆ เธอจะช่วยอ้อนให้ก็แล้วกัน
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ออสตินพาเจ้าขากลับมาส่งที่บ้าน
"ลงไปสิ"
"ไม่ลงไปด้วยกันเหรอ ช่วงนี้ค
