เขาสตาร์ตเครื่อง หมุนพวงมาลัยรถ ขับรถออกจากบ้านด้วยความรวดเร็ว
“ไปเลย แล้วก็ไม่ต้องกลับมาอีกนะ”
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ดูเหมือนจะมีความสุขไม่ยอก ปากหัวเราะลั่นสะใจ แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าหัวใจมันเจ็บป่วยนะ เป็นแบบนี้อีกแล้ว มันเหมือนโรคประจำตัวไปแล้ว เมื่อคิดว่าต้องเดินไปข้างหน้า โดยไม่มีผู้หญิงต่ำต้อยคนนั้นเคียงข้างกาย เขาเจ็บจริงๆ ฉะนั้น เขาต้องรีบรักษาโรคงี่เง่านี้ให้หายขาดใช่ไหม
ทว่า...เขาเอาแต่คิดเรื่องนี้ไปจนตลอดทาง...เธอไปแล้ว...เธอไม่อยู่แล้ว...เธอไม่รอเขา...แม้จะห้ามตัวเองสักเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล
ในที่สุด วันที่แสนวุ่นวายของหญิงสาวก็จบลงด้วยดี ตกเย็น เธอถือโอกาสไปเดินซื้อรองเท้าสวยๆสองสามคู่ให้ตัวเองที่ตลาดเปิดท้ายหน้าห้างสรรพสินค้าใกล้ที่ทำงาน ซึ่งกว่าจะเลือกได้ที่ถูกใจก็กินเวลาไปสองสามชั่วโมงทีเดียว หมดเงินไปเกือบห้าร้อยแน่ะ แล้วเสร็จ เธอก็โดยสารรถเมล์สายเดิมกลับไปยังอพาร์ตเม้นต์เ
