ตอนที่ 30
“แกจะขึ้นไปบนดอยหรือเปล่า” ก้องภพถามขึ้น น่านนัทธีร์ทำหน้างง ๆ ก่อนที่ก้องภพจะรีบเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อนเพื่อกระซิบ
“ที่ฉันถามแบบนี้น่ะ เพราะฉันว่าคุณเขมิกาเธออาจจะไม่อยากขึ้นไปด้วยก็ได้นะ” ยังไม่ทันไรเสียงแหลมก็มาก่อนตัวอีกเช่นเคย
“ธีร์ขา เขมขอขึ้นไปด้วยได้มั้ยคะ” ไม่ทันไรเสียงแหลมก็โผล่มาเป็น กขค..เสียแล้ว รัตติกาลที่ไม่ชอบเขมิกาจึงลงจากรถแล้วเดินไปหาเพื่อนที่กำลังลงรถมาพอดี
“ตอนนี้สตรอเบอรี่ของโครงการหลวงกำลังออกผลเลย อยู่ทางด้านโน้นแน่ะ เดี๋ยวเราไปดูกันนะครับระตี” น่านนัทธีร์รีบบอกตามหลังรัตติกาลที่เดินไปหาเพื่อน
รัตติกาลหันไปมองคนที่กำลังเดินเข้ามา แต่หล่อนก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาแม้แต่คำเดียว เพราะเขมิกาเกาะเขาไม่ห่างทำท่าเหมือนเป็นคนรักของเขา จนรวิสานึกหมั่นไส้
“วิ...จะขึ้นไปข้างบนมั้ย” รัตติกาลเอ่ยถามเพื่อนของเธอ รวิสาไม่ตอบเพื่อนแต่ด่าเขมิกาแทน
“ทุเรศ...เอ้ย!!! ไม่เคยเห
