ตอนที่ 31
หลังจากได้เที่ยวจนเกือบค่ำมืดแล้ว ทุกคนก็กลับมาที่โฮมสเตย์ของน่านนัทธีร์ เขมิกาก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลับไปที่พักของหล่อน...
“ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ” น่านนัทธีร์เอ่ยขึ้นเมื่อทุกคนแยกย้ายกลับไปที่ห้องกันหมดแล้ว
“เดี๋ยวสิธีร์!! อยู่คุยเป็นเขมก่อนไม่ได้หรือคะ เขมเหงา” น่านนัทธีร์จำต้องนั่งลงตามเดิม เพื่อรักษามารยาทเจ้าของโฮมสเตย์อย่างจำใจ
“ธีร์ขา เขมขอพักที่นี่ด้วยคนได้มั้ยคะ” น่านนัทธีร์ขมวดคิ้ว
“อ่าว…แล้วเพื่อนๆ คุณล่ะครับ เค้าไม่มารับคุณเหรอ”
“โอ้ย!!!...พวกนั้นนั่งกินเหล้ากันดึก ๆ ดื่น ๆ เขมไม่อยากกลับไปเลยค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้น....เดี๋ยวผมจะให้คนจัดห้องให้นะครับ”
“แหม!!!...ธีร์เนี่ย!...ใจดีกับเขมจังเลยค่ะ” เขมิกาแนบแก้มกับต้นแขนของเขาและก็เป็นจังหวะเดียวกันที่รัตติกาลลงมาเห็นเข้าพอดี น่านนัทธีร์จึงรีบกระเถิบออกห่างหล่อน
“ขอโทษค่ะ...พอดีลืมของเอาไว้ก็เลยต้องลงมาเอา” รัตติก
