10
ก็ไม่เคยลืม
หัสวีร์ยืนมองกล่องพลาสติกสีดำใบเล็ก ซึ่งวางอยู่บนโซฟาตั้งแต่เมื่อวาน เขาเรียกมันว่ากล่องเก็บความทรงจำที่ตลอดหกปีมานี้ไม่กล้าแม้แต่จะเปิดฝากล่อง เพียงเพราะกลัวหัวใจจะกลับไปยังจุดที่แตกสลายเหมือนวันที่โลกพังทลาย วันที่ชีวิตไม่เหลือใคร
แต่ถึงแม้ไม่มีสิ่งของมาเตือนใจ หัสวีร์ก็ไม่เคยลืมภาพรถที่ปะทะกับสะพานจนดำดิ่งใต้ท้องน้ำ ภาพ เสียง กลิ่น ทุกประสาทสัมผัสที่รับรู้ความเจ็บยังจารติดตรึงมิลืมเลือน แผลของเขายังสดใหม่เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
พ่อกับแม่สลบไสลตั้งแต่วินาทีแรกที่รถจมดิ่ง เขาปลุกใครตื่นไม่ได้สักคน เด็กหนุ่มสติแตกหัวใจแหลกสลาย จำได้ว่าทั้งอยากร้องไห้และกู่ตะโกนปลุกพวกเขา แต่ยิ่งจมอยู่ใต้น้ำนานก็ยิ่งกัดกินเวลาชีวิตของตนให้หมดลงไปด้วย
หัสวีร์เหลือตัวเลือกเพียงหนึ่งเดียวนั่นคือรักษาลมหายใจสุดท้ายของตน จึงกัดฟันตะเกียกตะกายออกมาโดยใช้ช่องทางกระจกด้านหลังที่แตกละเอียดจ
