ดิโน่กึ่งหลับกึ่งตื่นแต่การที่หญิงสาวไล่ลมให้แกผ่านไปสักพัก ทารกจ้ำม่ำเรอเสียงดังเอิ๊ก จากนั้นเดือนนาราจึงพาแกไปวางบนที่นอนแล้วห่มผ้าให้
“แปลกจริง ทำไมแกตื่นมา กินเสร็จแล้วก็นอน”
“ถามได้ คงง่วงสิ โดนฉันขู่ไว้มั้ง”
เดือนนารามองเขาด้วยสีหน้าแปลกใจ เขาจะขู่อะไรหลานเธอนักหนา หลานเธอตัวแค่นี้จะไปทำอะไรเขา
“ฉันบอกว่าให้กิน แล้วนอน ห้ามอ้อน ห้ามงอแง ถ้าไม่เชื่อฟัง ฉันจะให้ซักผ้า ชงนมกินเอง”
“ประสาท!” เธอพูดใส่หน้าเขา
“ฉันก็แค่หยอก ใครจะบ้าให้เด็กตัวแค่นี้ทำจริงๆ” เพราะการที่รับดิโน่มาเป็นภาระ ทำให้เขาไม่ค่อยมีเวลาตรวจดูรายงานยอดขาย และการเบิกจ่ายเงินที่ฝ่ายการเงินส่งมาให้ดู บางครั้งเขานำงานจากออฟฟิศมาเซ็นหรือพิจารณาต่อที่บ้าน ดิโน่ก็มักจะขอมีส่วนร่วมช่วยเขาตรวจดูเสมอ
โดยการไล่หยิบเอกสารขึ้นดูบ้าง พอถูกเขาดุแทนที่แกจะปล่อยเอกสาร ดิโน่ก็เป่าน้ำลายใส่หน้าเขาฟู่ๆ แล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊ากด้วยท่าทีส
