15
1143 Words
เดือนนาราร้องขึ้น “อย่าเล่นแบบนี้ เดี๋ยวแกไม่กินนมพอดี เขาไม่ให้เขี่ยปากเด็กเล่น”
“อะไรกันนักกันหนา เยอะตลอด” เดวิดบ่นอุบแต่ก็หยุดเขี่ย
อดีตพี่เลี้ยงมืออาชีพเห็นแล้วรับไม่ได้จึงรีบอธิบาย “มือคุณไปสัมผัสอะไรมาบ้างก็ไม่รู้ เอาไปจิ้มปากแก เอาไปเขี่ยแก้มแก ก็เหมือนพาเชื้อโรคมาให้แก”
เดวิดมองหน้าเดือนนาราแล้วคลี่ยิ้มกวนประสาท “อนามัยจนเว่อร์ หรือมีประสบการณ์เลี้ยงลูกมาแล้ว มี่กี่คนแล้วล่ะ”
“บอกแล้วว่าฉันยังโสด ไม่เคยมีลูก แต่เคยเลี้ยงเด็กมาก่อน”
เดวิดไม่ตอบได้แต่ไหวไหล่ราวกับว่าไม่ใส่ใจในคำตอบนัก
“แล้วฉันก็ไม่ได้อนามัยจนเว่อร์ค่ะ แต่เด็กทารกผิวเขาบอบบางมาก หากเป็นช่วงที่เขาภูมิต้านทานต่ำก็จะติดเชื้อได้ง่าย เวลาเด็กป่วยน่าสงสารมากนะคะ เพราะแกพูดไม่ได้เหมือนผู้ใหญ่ คุณไม่สงสารแกเหรอ”
เดวิดนิ่งอึ้ง ทำไมจะไม่สงสาร แค่วันก่อนดิโน่อึไม่ออกต้องสวนก้น เขาต้องเรียกแมรี่มาช่วยเพราะทำไม่เป็น ได้ยินเสียงร้องของหลาน เขาก็ทนฟังไม่ได้ต้องเดินหนีเข้าสวนแอปเปิลไปให้ไกลเสียงร้อง
เมื่อสองสัปดาห์ที่แล้วก็เหมือนกัน ดิโน่หายใจติดขัด จนซี่โครงยุบขึ้นลงแรงๆ เขาตกใจรีบพาไปโรงพยาบาล แพทย์บอกว่าที่โพรงจมูกมีน้ำมูกเกาะอยู่ทำให้แกหายใจไม่สะดวก แล้วยังมีอาการหวัดร่วมด้วย
ตอนนั้น เขาสงสารดิโน่ถึงขีดสุด พยาบาลนำสายรัดมาพันตัวดิโน่ไว้แล้วไล่เขาออกจากห้อง ใช้สายบางอย่างแหย่ไปในโพรงจมูกดูดน้ำมูกออกมา เสียงดิโน่ร้องลั่นห้อง พยาบาลบอกว่าเด็กคงไม่ได้เจ็บแต่กลัวคนแปลกหน้ามากกว่า
เขาแทบจะทนไม่ไหวเกือบจะบุกเข้าไปแล้ว แต่พยาบาลบอกเขาว่า “คุณพ่อใจเย็นๆ นะคะ ลูกของคุณไม่เป็นอะไรมาก น้องแค่ตกใจ”
เดวิดกลับมาสู่ปัจจุบัน เขาพยักหน้ารับ “เข้าใจแล้ว ไม่ต้องพูดมาก วันหลังไม่เล่นแก้มเล่นปาก จะเขกหัวแทน”
เดือนนารามองหน้าเขาแบบไม่พอใจ ทั้งที่รู้สึกหนักหัวมาก เพราะหลักการเลี้ยงเด็กของเขาและเธอช่างผิดกันโดยสิ้นเชิง จึงหันไปสนใจดิโน่แทน
แต่ผ่านไปไม่นานก็เห็นเขาแหกปากโวยวายลั่นบ้านว่าร้อน หลังจากชงนมแล้วเหยาะลงไปในปากชิม เพราะหาเครื่องวัดอุณหภูมินมไม่เจอ
“ร้อนโว้ย ร้อน”
“แอ๊...แอ๊” เหมือนเด็กน้อยคอยกินนมนานแล้ว เริ่มมีปฏิกิริยา อยากกินนมไวๆ สองมือจึงยกขึ้นไล่คว้าอากาศ
เดือนนารามองหน้าหลาน “หิวมากเหรอจ๊ะน้องแดน”
“ดิโน่ต่างหาก” เสียงของคนชงนมเสร็จแล้วแต่ยังร้อนอยู่จึงเทน้ำสะอาดจากขวดแก้วใส่อ่างใบใหญ่แล้วเอาขวดนมไปแกว่งๆ เดือนนาราเกาศีรษะเบาๆ
“น้องแดนค่ะ เด็กชายแดนไทย หนูทนได้ยังไงเป็นเดือน”
คนที่ตอบไม่ใช่ดิโน่แต่เป็นคนตัวโต เขาบอกเสียงแข็งลอดไรฟันโต้กลับมา “บอกแล้วไง อยู่ที่นี่แกคือดิโน่”
เดือนนาราปลอบตัวเองว่า เถียงกับคนบ้าไม่มีวันชนะ อยากเรียกว่าดิโน่ก็แล้วแต่เขาเถอะ สำหรับเธอ
หลานฉันชื่อแดนไทยย่ะ
เดวิดเห็นว่าดิโน่เงียบเสียงไปอย่างน่าสงสัย ชงนมเตรียมน้ำจนเสร็จพอดี หันกลับมาก็เห็นว่าเดือนนารายืนหันข้างให้ เดือนนาราอุ้มดิโน่แนบอก แล้วใช้ฝ่ามือลูบหลังไปมาเท่านี้เด็กน้อยก็นอนนิ่งตาปรอยเหมือนจะหลับไปอีกรอบ
“ได้แล้ว มาหม่ำเร็วเข้า”
เดวิดมองเจ้าตัวแสบในอ้อมกอดของเดือนนาราที่ดูอุ้มเด็กเข้าทีดีกว่าเขามาก ดิโน่เอาหน้าและแก้มอ้วนๆ ซบหน้าอกของน้าสาวด้วยท่าทีมีความสุข เดวิดไม่ได้ตาฝาดเจ้าดิโน่มันหรี่ตาขึ้นมองเขาด้วย แล้วยิ้มให้เขาเหมือนกับว่าการเอาหน้าซบกับอกของผู้หญิงคนนี้ช่างมีความสุขเหลือเกิน
“โอ้! ไอ้อ้วนจะมากไปแล้ว ท่าทางนายจะฟินมากนะที่ได้เอาหัวหนุนมะพร้าวทีเดียวสองใบ”
ถ้าไม่ติดว่าอุ้มหลาน เดือนนาราจะหาอะไรมาขว้างใส่เขา “ถ้าเป็นมะพร้าวจริง ฉันจับขว้างหัวคุณคนแรก”
“งั้นไม่ต้องขว้างใส่หัว โยนมาดีๆ เดี๋ยวฉันจะรีบรับมาดูดให้น้ำหมดลูกเลย”
เดือนนาราอยากจะกรีดร้องให้สุดเสียง ถ้าไม่กลัวหลานจะตกใจเสียงกรี๊ดของเธอละก็ “หมาตัวที่อยู่ในปากขอซื้อต่อได้ไหมคะ”
“ค่าแอปเปิลเธอยังไม่มีเงินจ่ายเลย กล้ามาขอซื้อหมาจากฉันอีก แต่หมาที่ฉันเลี้ยงไว้ฉันไม่ขาย แต่ถ้าเธออยากได้ ฉันช่วยเพาะพันธุ์ให้ อยากได้ลูกหมา น่ารัก กัดเก่ง เอาไปฟูมฟักในท้องสักตัวสองตัวไหมล่ะ” เขาไหวไหล่ด้วยท่าทีไม่แยแส แถมมองแล้วกวนประสาท
เดือนนารารู้ดีว่าเถียงไปน้ำลายแห้งป่วยการเปล่า รู้สึกสงสารหลานชายขึ้นมาแกอยู่กับคนโรคจิตแบบนี้ได้ยังไง อีกอย่างเวลานี้เจ้าหนูดูง่วงนอนขึ้นมาอีกแล้วทั้งที่เพิ่งตื่น
“ฉันไม่เถียงกับคุณแล้ว ขอนมหน่อย”
เดวิดยื่นขวดนมให้ แต่อดแขวะไม่ได้เมื่อดวงตาคมเผลอไปมองอกอวบตรงหน้า “เธอก็มีเยอะนี่”
“มันคนละแบบ เอาขวดนมมานี่เลยค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยป้อน” เดือนนาราแย่งขวดนมมาถือไว้แล้วค่อยๆ ป้อนหลาน ดิโน่เหลือบตาขึ้นมามองหน้าน้าสาว แล้วดูดกลืน
“กินเก่ง ค่อยๆ กินนะครับคนดี เดี๋ยวสำลัก”
ผ่านไปไม่นานนมเต็มขวดหายเกลี้ยงพร้อมกับอาการหลับปุ๋ย เดือนนารายกทารกจ้ำม่ำขึ้นพาดบนไหล่แล้วตบหลังหลานเบาๆ นั่นทำให้เดวิดร้องลั่น
“บ้ารึเปล่า เด็กหลับ ทำไมไม่เอาแกวางลงบนที่นอน มาตบหลังให้เด็กตื่นอีก”
คนเป็นน้าจ้องเขม็ง รู้ทันทีว่าเดวิดคงไม่เคยทำ “นี่คุณ ฉันไม่ได้ประสาทเหมือนคุณนะจะได้แกล้งเด็ก ที่ฉันทำเรียกว่าการไล่ลม เพื่อให้เด็กไม่แหวะนม และท้องไม่อืด อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยทำ พอกินนมเสร็จถ้าหลับก็จับวางบนที่นอน”
“มันต้องทำด้วยเหรอ”
เดือนนารากลอกตามองบน “หลานน้านารา น่าสงสารจริงๆ ทนมาได้แรมเดือนก็เก่งแล้วลูก”
- Writer
