จากร้ายกลายเป็นรักคุณ

14

ดิโน่เริ่มทั้งดิ้นทั้งถีบแรงๆ แสดงว่าอย่างกินนมแล้ว แต่สายตาของเด็กน้อยก็ยังคอยสอดส่ายไปทางน้าสาวไม่หยุดหย่อน พลางร้องอ้อแอ้ เหมือนอยากให้เดือนนาราเข้ามาอุ้ม จนเดวิดแอบเสียหน้าเล็กน้อย เลยแซวขึ้นเบาๆ

“ดิ้นทำไม เบื่อนมขวด อยากกินนมจากเต้างั้นสิ เต้าใหญ่ใช่ว่าน้ำนมจะเยอะ ยิ่งเจ้าของเต้างกๆ ด้วยแล้วละก็...” เดวิดหัวเราะหึหึในลำคอ

“คนบ้า ปากเสีย”

คนเป็นน้าว่าไม่พอ หลานยังขานรับ ดิโน่ส่งเสียงอ้อแอ้ดังๆ เหมือนช่วยน้าดุลุง

“นี่ เดี๋ยวนี้เข้าข้างคนอื่นแล้วเหรอเจ้าแสบ” เดวิดหน้าเสีย ปกติเจ้าแสบติดเขาราวกับลูกจิงโจ้ ไม่เคยชักสีหน้าใส่เขา จนเขาต้องพามันไปไหนด้วยตลอด โดยการไปถอยเป้อุ้มเด็กที่ดีที่สุดมาเพื่อให้ดิโน่ตัวติดกับเขาและสบายตัวที่สุด โดยจะสะพายเป้ไว้ข้างหน้า แล้วเอาเจ้าลูกไดโนเสาร์ตัวกลมใส่ลงไป พอมองกระจกก็จะนึกขำตัวเองที่เหมือนจิงโจ้มีลูกอยู่ในกระเป๋าหน้าที่คอยชูคอขึ้นมามองซ้าย มองขวา ไปรอบๆ ตัว แต่เวลานี้ มือน้อยๆ ที่ไขว่คว้าจะไปหาแต่เดือนนารา

ฉันตกกระป๋องแล้วสินะ

เดือนนารายิ้มกว้าง “เห็นไหม แกจำฉันได้ แกอยากมาหาฉัน เพราะแกเป็นหลานของฉัน และชอบฉันมากกว่าคุณ”

“หลานของฉัน” เดวิดเผลออกตัวแรง ตอนแรกที่เขาได้ดิโน่มาอยู่ในความดูแล เขารับยอมรับว่าไม่อยากได้เลย มิหนำซ้ำยังได้มาแบบมึนๆ เพราะยังไม่หายเมาเท่าไหร่นัก

1 เดือนก่อนหน้านี้

รัฐเท็กซัส

ดีเอ็นคอร์ป

อีกฟากหนึ่งกำลังมีเรื่องร้อนเมื่อ...

‘แบบนี้มันไม่โอเคเลยสักนิด’

เลขาหนุ่มอย่างทิมบ่นกระปอดกระแปด เพราะนี่กำลังจะก้าวเข้าวันที่แปดของการหนีไปพักผ่อนอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยของเจ้านายอย่างแดเนียล ตั้งแต่แดเนียลโทร. มาสั่งให้เขาช่วยดูแลบริษัทตั้งแต่เจ็ดวันก่อน เจ้านายหนุ่มก็หายเข้ากลีบเมฆราวกับไร้ซึ่งตัวตน เขาติดต่อเจ้านายไม่ได้เลย เหลืออีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะครบกำหนดที่เจ้านายโยนภาระอันหนักอึ้งเอาไว้ให้ ทว่าเขาก็ยังไม่สามารถติดต่ออีกฝ่ายได้เช่นเคย ไม่ว่าเขาจะพยายามกดโทร.หาสักกี่ครั้ง ปลายสายก็ตอบรับมาเพียงการฝากข้อความ

‘คุณแดเนียลไปพักร้อนที่ทะเลทรายหรือไง เราถึงติดต่อไม่ได้เลย’

ตอนนี้คิ้วของเลขาหนุ่มขมวดเข้าหากันจนแทบจะเป็นปม เพราะไม่ทราบว่าจะตามหาแดเนียลได้ที่ไหน เลขาหนุ่มเดินกลับไปกลับมาในห้องทำงานอย่างครุ่นคิด พักใหญ่กว่าจะนึกขึ้นมาได้ว่ายังเหลือตัวช่วยอีกหนึ่งตัว

“ต้องโทร.หาคุณเดวิด”

ขณะที่เดวิดกำลังตรวจดูผลอ่อนของแอปเปิลสายพันธุ์ฮันนี่คริปส์ ซึ่งเป็นสายพันธุ์ กรอบ หวานมีลักษณะโดดเด่นด้วยเปลือกสีแดงสดแต้มด้วยจุดสีเขียวจางๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

ทิมเลขานุการของแดเนียลน้องชายฝาแฝดของเขาโทร.มาด้วยน้ำเสียงร้อนรน

“แย่แล้วครับคุณเดวิด คุณแดเนียลหายตัวออกไปจากคฤหาสน์หลายวันแล้ว ไม่มีใครติดต่อคุณแดเนียลได้เลยที่บริษัทก็ยุ่ง ผมเกรงว่าจะเกิดเรื่องใหญ่เกิดขึ้น คุณเดวิดรีบเดินทางมาที่รัฐเท็กซัสได้ไหมครับ”

น้องชายของเขา แดเนียล แบรดลีย์ เป็นนักธุรกิจสมองคมเชี่ยวชาญด้านซอฟต์แวร์อย่างหาตัวจับยาก

‘แดเนียล’ น้องชายฝาแฝดที่มีหน้าตารูปร่างเหมือนกันราวกับแกะและเป็นหนุ่มฮอตที่สุดคนหนึ่งของแวดวงนักธุรกิจไฮโซ

“เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้วฉันจะรีบไปที่นั่น” ช่วงนี้ทั้งงานที่ฟาร์มม้าและสวนแอปเปิลยุ่งหนักแต่ก็พอรู้มาว่าน้องชายออกจะหนักใจเรื่องสาวๆ ที่เข้ามาพัวพันและหลายคนมาสมอ้างว่าท้อง เขาเองได้แต่เตือนแดเนียลให้ระมัดระวังเรื่องนี้อยู่หากไม่ได้รักหรือคิดจริงจังต้องป้องกันเท่านั้น เขาไม่แน่ใจว่าแดเนียลหายตัวไปด้วยปัญหารำคาญสาวๆ หรือเปล่า เพราะหมอนั่นเป็นหนุ่มฮอต หรือปัญหาอื่น แต่ยังไงเขาก็ต้องเดินทางไปหา เพราะป่านนี้ทุกคนคงกำลังวุ่นวาย

ทว่าก็ไม่คิดว่าคนที่วุ่นวายที่สุดจะกลับกลายมาเป็นเขาเองที่ไปมือเปล่าแต่กลับมาพร้อมเด็กอีกหนึ่งคน

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้เดวิดก็ตัดสินใจว่า แม้เขายังติดต่อน้องชายที่หายตัวไปไม่ได้ และยังไม่มีผลตรวจทางวิทยาศาสตร์ แต่ความผูกพันที่เลี้ยงดู ป้อนนมเปลี่ยนผ้าอ้อม อาบน้ำ พาเดินเล่น มาเป็นเดือนมันทำให้เขาคิดว่าดิโน่เป็นทายาทคนสุดท้องของตระกูลแบรดลีย์ แล้วก็เผลอใจเอ็นดูมันไปแล้ว ถึงมันจะใช่หรือไม่ใช่หลานเขายังไงเขาจะไม่ปล่อยให้ดิโน่ไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ดีไม่ได้แน่

เดวิดหยุดคิดเรื่องที่ผ่านมาแล้วก้มหน้ามองดิโน่อีกครั้ง “บอกสิว่านายเป็นหลานใคร”

เจ้าตัวกลมตาใสแจ๋วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เขา แต่ไม่ส่งเสียงอะไรแล้วหันไปมองเดือนนารา ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เช่นกัน เดวิดมองเจ้าแสบแล้วส่ายหน้า

“สาบานนะว่านายเป็นเด็กทารก โตขึ้นจะขนาดไหน หว่านเสน่ห์หลอกล่อไปทั่ว”

เดือนนาราวางหน้าไม่ถูกว่าจะเข้าไปช่วยเขาดีไหม เมื่อเห็นเขาเตรียมตัวจะชงนมให้เด็ก โดยที่แขนกำยำอัดแน่นด้วยมัดกล้ามยกร่างของดิโน่วางพาดบนบ่า ดิโน่แหงนคอขึ้นส่งยิ้มให้น้าแล้วร้อง

“หม่ำ หม่ำ”

ดิโน่ท่าทางหิวและเดวิดต้องอุ้มเด็กไปด้วยขณะชงนมไปด้วย เดือนนาราจึงเดินไปหาเขา

“เอาหลานมาค่ะ ฉันอุ้มแกเอง”

เขาหันมามองหน้าเธอทีหนึ่ง ท่าทางเหมือนพ่องูหวงไข่ ไม่รู้เข้าใจผิดอะไรคิดว่าตัวเองเป็นพ่อดิโน่หรือเปล่า

“ถ้ายอมให้อุ้ม เธอจะวิ่งหนีฉันไปพร้อมกับดิโน่หรือเปล่า ถ้าเธอทำแบบนั้น ฉันเล่นงานเธอปางตายแน่สาวน้อย”

“ทำไมฉันต้องขโมยแกไปจากคุณด้วย ในเมื่อฉันเป็นน้าของแกจริงๆ”

“แอ้...แอ้”

ดิโน่แหงนหน้ามองเดวิดแล้วทำทีราวกับกำลังต่อว่าเขาที่ไม่ยอมเชื่อฟังคำพูดของน้าสาว เดวิดก้มลงมาจ้องตาดำขลับ “นี่เจ้าไดโนเสาร์ตัวน้อย ฉันเลี้ยงนายมาเป็นเดือน จะหักหลังฉันหรือไงไม่เข้าข้างกันบ้างเลย” เดวิดหมั่นไส้เจ้าตัวกลม เขาเลยแกล้งเจ้าแสบด้วยการเอานิ้วชี้เขี่ยริมฝีปากเล็กๆ นั่นอย่างหยอกเอินจนเด็กน้อยร้องเอิ๊กอ๊าก