“ยกมือไหว้เมียฉันซะสินายรัช”
ไม่ใช่เสียงผู้เป็นปู่ที่เอ่ยสั่ง แต่เป็นรดิศที่จ้องมองหลานชายอย่างมีเลศนัย รอยยิ้มยั่วยุพราวระยับไปทั้งใบหน้า ก่อนจะหันมาสบตากับภรรยาเป็นเชิงรู้กัน
ไม่ใช่แค่พวกเขาที่เข้าใจ รัชชัยเองก็รู้นัยยะที่ซุกซ่อนอยู่ในแววตาเพทุบายของอาหนุ่มเช่นกัน ในหัวหวนนึกไปถึงคำที่โมฬีเคยประกาศกร้าวกับเขาว่า
“จำคำพูดของฉันเอาไว้ให้ดีนะรัชชัย คราวหน้าที่เราเจอกัน คุณจะต้องยกมือไหว้ฉัน”
วันนั้นรัชชัยยังยิ้มเยาะ คิดอย่างไรก็ไม่มีทางเกิดขึ้นเป็นอันขาด แต่วันนี้เขากลับขำไม่ออกเสียแล้ว
ชายหนุ่มได้แต่ขบกรามแน่น ส่งสายตาเสียดแทงไปยังสองหนุ่มสาวที่แสดงความรักหวานชื่นต่อกัน จนขัดลูกตาเขาอย่างเหลือทน
ที่ร้ายไปกว่านั้น... มันยังทำให้ใจเขาเจ็บหนักอีกด้วย!
“อาเล็กจะมีเมียทั้งที ไม่คิดจะเช็กประวัติสักหน่อยเหรอครับ” ความหึงหวงระคนเดือดดาลทำให้เขาโพล่งออกไปกลางวง
“นั่นสิคะคุณพ่อ ครอบครัวเรา
