รู้สึกโหวงๆ ในใจ
เธอรู้ตัวดี รู้สถานะของตัวเอง และรู้ว่าควรปฏิบัติอย่างไรให้หัวใจปลอดภัยอยู่ในเซฟโซนดังที่เคยเป็นตลอดมา
แค่ไม่ก้าวออกไป หัวใจเธอก็จะไม่เจ็บ
หญิงสาวทอดถอนใจสลัดความหดหู่ออกไป ไม่รู้ว่ารอบตัวเกิดอะไรขึ้น แต่ได้ยินเสียงร้องวี้ดว้ายแสดงความตื่นเต้นดีใจออกมาจากนิตยาและคนอื่นๆ กำลังจะเงยหน้ามองก็เห็นปลายรองเท้าหนังลูกวัวหยุดยืนอยู่ต่อหน้าเธอ มีเสียงนุ่มลึกที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้นเหนือศีรษะว่า
“ผมต้องการเลขาที่มีความรู้เรื่องการออกแบบเป็นอย่างดี พอจะมีใครแนะนำผมได้บ้างมั้ย”
ปากรดิศเอ่ยถามกษมาและเตชิตเลขาหนุ่มรุ่นน้องคู่ใจเขา แต่ชายตามองหญิงสาวที่เอาแต่ยืนก้มหน้าไม่วางตา เขาเห็นโมฬีแต่ไกลๆ ทั้งที่ยังไม่ลงรถด้วยซ้ำ ตอนที่เห็นสีหน้าเหลอหลาอ้าปากค้าง เขาอยากจะหยอกล้ออยากแซวเธอ อยากเห็นสีหน้าประหม่าขัดเขินของสาวเจ้า แต่เพราะอยู่ในมาดของผู้บริหารจึงไม่เหมาะสม เลยจำใจเดินผ่านหน้าโมฬีไปราว
