“ฟ้าก็เสียวเหมือนกัน หมดแรงแล้วค่ะ” ปลายฟ้าซบอกเขา หอบหายใจแรงๆ กว่าจะปรับลมหายใจให้เป็นปกติได้ ต้องใช้เวลาพอสมควร
“ฟ้าหมดแรง แต่ผมยังไหวนะครับ” โอฬารผู้ไม่เคยยอมแพ้เรื่องบนเตียง หรือว่าจะระเบียงในรถ นอกรถ สนาม เขาก็ทานทนได้หมดเช่นกัน
“พอแล้วค่ะ พรุ่งนี้ฟ้าต้องไปเรียนนะคะ วันนี้ก็ดึกแล้วด้วย กลับบ้านกันดีกว่าคะ” ปลายฟ้าปีนออกไปที่เบาะด้านข้างที่เธอนั่งคู่กับเขาตอนมา ตอนนี้ต้องนั่งไร้ชั้นใน เพราะเขารูดมันทิ้งไปจนสกปรกหมดแล้ว มันรูสึกเย็นวาบไปหมด
โอฬารขยับปรับเบาะให้ปกติ แล้วจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ เมื่อหันมองคนรักก็เห็นเธอเอามือกุมตรงหว่างขาไว้นึกสงสัย
“เป็นอะไรเหรอครับคนสวย เจ็บเหรอ” ไม่นึกว่าให้เธอขึ้นขย่มในที่แคบจะทำให้เธอเจ็บ
“เอ่อเปล่าค่ะ” ปลายฟ้าส่งยิ้มหวานให้เขาอย่างเอียงอาย
มันโล่งไปหมด ไม่เย็นก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว
“แล้วเอามือกุมไว้ทำไมครับ” โอฬารคนช่างซักยังไม่หยุดสงสัย
