"พาขวัญ..."
ชรัณตะโกนเรียกเขาเห็นหลังพาขวัญแวบๆ แถวประตูหน้าลิฟท์
"ค่าาา..."
พาขวัญที่กำลังรีบทำเวลาอยู่วันนี้เธอต้องไปรายงานตัวเเละลงเรียนวันแรกหลังจากที่หยุดเรียนไป
"ถ้าจะสั้นขนาดนี้ไม่ใส่ไปก็มั่ง"
ชรัณยืนพิงโต๊ะมองมาที่เธอที่กำลังก้มหยิบรองเท้าผ้าใบ
พาขวัญยืดตัวตรงก้มมองตัวเอง
"เขาก็ใส่แบบนี้เเหละคะ และมันก็ไม่สั้นขนาดนั้นด้วยคุณคิดมากไปเอง"
ชรัณมองเธอที่อยู่ในชุดนักศึกษา เสื้อที่พอดีตัวจนพอดีเกินไป มองเห็นทรวดทรงองค์เอวเน้นๆ กระโปรงนักศึกษาทรงสอบสั้นเหนือเขาแถมยังมีผ่าหน้าอีก หน้าที่ถูกแต่งแต้มไว้บางๆ ผมยาวถูกดัดให้เป็นลอนเบาๆ เข้าชุดกับรองเท้าผ้าใบ แบรนด์ดังที่เขาเป็นคนซื้อให้
ชรัณเดินเขาไปหาเธอใกล้ๆด้วยแววตาที่กำลังจะทำโทษเด็กดื้อ
พาขวัญมองเขาหน้าตาตื่น เธอค่อยๆเดินถอยหลังอย่างระวังตัว
"ขะ..ขวัญไปก่อนนะคะสายแล้ว"
พาขวัญกำลังจะหันหลังเปิดประตูออกไป
"ว้ายย...คุณชรัณ"
