“ว้าว โรแมนติกชะมัด” เขาอุทาน แล้วเดินมาหอมแก้มเธอแรงๆ
“มื้อนี้เป็นมื้อพิเศษของเราสองคนที่ฉันจะไม่มีวันลืม ขอบคุณมาก นภัสรดา ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าสิ่งที่ฉันตั้งใจทำให้เธอไม่เสียเปล่า น่ารักจริงๆ นางฟ้าของฉัน”
“ทานอาหารกันเถอะค่ะ” นภัสรดาขัดเขินกับคำพูดหวานหูของเขา
นับวันโดมินิกยิ่งทำให้เธอหวั่นไหวเพิ่มมากขึ้น ยิ่งอยู่ใกล้ชิดกันแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง ยิ่งได้เห็นนิสัยใจคอ ความคิดอ่านของเขาก็ยิ่งรู้สึกประทับใจ ความเลวร้ายในอดีตคล้ายจะจางหายไปจากใจดวงน้อยแทบไม่รู้ตัว
“ทานเยอะๆ นะ พรุ่งนี้จะได้มีแรงทำงาน” เขาส่งยิ้มให้เธอ แล้วเริ่มต้นรับประทานอาหาร
สองหนุ่มสาวอิ่มเอมทั้งรสชาติของอาหาร และอิ่มใจกับบรรยากาศแสนโรแมนติก ดวงตาสองคู่มองสบกันบ่อยครั้ง ต่างไม่มีคำพูดหลุดออกจากปาก แต่แววตาที่ส่งถึงกันคล้ายมีอวลไออ่อนหวานแทรกผ่านให้สัมผัสได้ จบมื้ออาหารแต่สองใจไม่อยากแยกจากกัน โดมินิกจึงชวนคู่หมั
