37 ไม่มีวันหวั่นไหว
บ่ายของวันต่อมา
หลังจากที่มินมินสอบเสร็จก็รีบมาหาภาคินที่โรงพยาบาลทั้งที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา แม้จะรู้สึกอ่อนล้าจากการสอบ หากแต่ก็ยังคงสดใสเหมือนเคย
เมื่อมาถึงห้องพักฟื้นวีไอพีของภาคิน เธอเปิดประตูเข้าไปเบาๆ และพบว่าเขากำลังนั่งพิงหมอนเขี่ยไอแพดอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
ภาคินหันไปมองมินมิน หลังจากได้ยินเสียงประตูที่เปิดเข้า ใบหน้าคมคายยังคงนิ่งเรียบเช่นเดิม ทว่าแววตากลับแฝงไปด้วยความสนใจเล็กน้อยเมื่อเห็นมินมินอยู่ในชุดนักศึก
“มาแล้วค่ะ”
“สอบเป็นไงบ้าง”
“ก็โอเคค่ะ คิดว่าน่าจะผ่าน” เธอตอบด้วยรอยยิ้ม การสอบวันนี้แอบทำให้เธอกังวลอยู่ไม่น้อยเพราะข้อสอบยากมาก แต่ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีิ ที่เหลือก็รอลุ้นคะแนนสอบ
“คุณกำลังทำอะไรคะ”
“ดูงาน”
เธอทำคิ้วขมวด ป่วยอยู่ยังทำงานอีกเหรอเนี่ย สมกับเป็นเขาจริงๆ
“คุณยังไม่หายดี ทำไมไม่พักก่อนคะ”
“โอเคขึ้นแล้ว”
“เหรอค
