74 เป็นห่วงมากกว่าตัวเอง
มินมินนั่งอยู่ในมุมมืดของห้องภายในสถานที่ไม่คุ้นเคยดูน่ากลัว หัวใจดวงน้อยเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เสียงหัวเราะเยาะของชายฉกรรจ์ยังคงดังก้องอยู่ในหู คำพูดที่คนพวกนั้นบอกว่าถ้าภาคินไม่มาช่วยเธอจะโดนอะไรไปบ้าง ยังคงหลอนจนถึงตอนนี้
ไม่รู้ว่าควรจะหวังให้ภาคินมาช่วยหรือไม่ เพราะเธอพูดจาทำร้ายความรู้สึกเขาไปมาก เธอกัดริมฝีปากเบาๆ พร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตา
“เขาไม่มาหรอก…” เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะหลับตาลงด้วยความรู้สึกสิ้นหวังอยู่ลึกๆ
แต่ในขณะเดียวกัน หัวใจของเธอกลับเต้นแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ลึกๆ เธอยังคงมีความหวังว่าภาคินจะมาช่วย แม้จะเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของความหวังก็ตาม
ปัง!
เฮือก!
เธอสะดุ้งโหยงเมื่อประตูถูกถีบออกจนกระแทกใส่ผนังอย่างแรง ใบหน้าของเธอซีดเผือดอย่างหวาดกลัว ทำกรรมอะไรไว้หนักหนาทำให้ถึงต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย เธอขยับออกห่างจากชายฉกรรจ์คนนั้นที่เดินตรงเข
