75 เด็กขี้อ่อย
“พะ…พามินมินมาที่ไหนคะ” เธอถามอย่างหวาดระแวง สายตามองสถานที่ไม่คุ้นเคยด้วยหัวใจที่เต้นแรง
“พามาจัดการเรื่องของเราต่อไง”
“ระ…เรื่องอะไรคะ?”
“ก็เรื่องที่ควรจัดการตั้งนานแล้วไง”
เธอมองเขาที่พูดกำกวมอย่างไม่เข้าใจ ดวงตาเบิกกว้างเมื่อมองเห็นเตียงนอนขนาดใหญ่ที่เขากำลังพาเธอเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ
“แต่มินมินต้องกลับบ้าน ป่านนี้พ่อแม่เป็นห่วงแล้ว”
“งั้นก็โทรไปบอกพ่อแม่ของมินมินซะก่อนสิ”
“คะ?”
เขายิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ตัวเองไปให้มินมินเพื่อโทรหาพ่อกับแม่ พ่อของมินมินเห็นลูกสาวถูกลากขึ้นรถแต่วิ่งเข้าไปช่วยไม่ทันเพราะรถขับออกไปเร็วมาก จึงโทรมาขอความช่วยเหลือจากเขา ซึ่งตอนนั้นเขารู้ข่าวจากลูกน้องที่ส่งไปตามมินมิน แต่ด้วยความที่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจึงช่วยไม่ทัน
“โทรไปสิ”
เธอมองโทรศัพท์ที่เขายื่นมาอย่างชั่งใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขาอีกครั้ง เธอค่อยๆ เอื้ิอมมือ
