สยบรักเลขา

ขัดขวาง

"พี่มะปราง...มีหนุ่มฝากกาแฟไว้ให้ค่ะ...กรี๊ดดดอิฉฉาอ่ะ"

น้องในออฟฟิศเห็นมะปรางเดินเข้ามาในออฟฟิศนางก็รีบเดินเข้ามาหา

"เอ้อ...ขอบใจจ้ะ"

"อยากมีโมเม้นดีๆแบบนี้บ้างจัง"

ชบาสาวน้อยในออฟฟิศยืนบิดไปบินมาเขินแทนมะปราง

"อ่ะแฮ่มม..."

เสียงชะเเอมดังขึ้น เธอมั่วแต่เขินเเทน รุ่นพี่เลยไม่ทันสังเกตุว่ามะปรางไม่ได้เดินมาคนเดียว

"อุ้ยย..บอสสวัสดีค่ะ ชะ..ชบาขอตัวไปทำงานนะคะ"

สาวเจ้ารีบเผ่นไปทันที

"หึ..เนื้อหอมจังเลยนะคุณ มีหนุ่มซื้อกาแฟมาให้แต่เช้า"

พูดเสร็จเขาก็เดินเข้าห้องทำงานไป

มะปรางรีบไปชงกาแฟให้เจ้านายก่อนเลยอันดับแรก เดี๋ยวจะอารมณ์เสียอีก

"กาแฟมาแล้วค่ะ"

"ผมขอชิมของคุณหน่อย"

"หึ..ของดิฉันหรอคะ"

"ใช่ ทำไมห่วงหรอ"

"เปล่าค่ะ แต่มันเป็นกาแฟนมนะคะ"

เธอบอกเจ้านาย คนที่ซื้อให้เธอรู้ว่าใคร และเขาก็รู้ด้วยว่าเธอกินกาแฟแบบไหนและนี้ไม่ใช่ครั้งแรกแต่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่หนุ่มน้อยคนนี้ซื้อฝากมาให้

"ผมอยากชิม"

มะปรางมองหน้าเจ้านายอย่างจับอารมณ์เขาไม่ถูก เธอตัดสินใจเดินไปหยิบกาแฟของแบรนด์ดังในแก้วกระดาษออกมาและเอาไปเสิร์ฟให้เขา

"เชิญชิมตามสบายค่ะ"

เขาจับแก้วกาแฟขึ้นมาชิม

"รสชาติก็งั้นๆ"

เขาเอาวางไว้ที่เดิม แล้วก็หยิบแฟ้มขึ้นมาทำงาน

มะปรางเดินกลับมานั้งทำงานที่โต๊ะตัวเอง

"ให้ฝ่ายการตลาดทำรายงานสรุปยอดส่งมาก่อนบ่ายนี้"

"รับทราบค่ะ"

"และบ่ายนี้นัดประชุมฝ่ายประชาสัมพันธ์ กับฝ่ายการตลาดเรื่องเปิดตัวรถตัวใหม่ที่กำลังจะเข้ามาอาทิตย์หน้า"

"ค่ะ"

มะปรางกดคอมพิวเตอร์รัวๆสายตายังจับจองอยู่ที่หน้าจอ

และงานวันนี้ก็ดำเดินไปได้ด้วยดี

"เอาละตกลงตามนี้ ผมต้องการสรุปผลภายในสามวัน มีใครติดขัดอะไรตรงไหนอีกไหม"

ธนาเอ่ยถามในที่ประชุม

"งั้นก็ปิดประชุมเท่านี้"

แล้วเขาก็เดินออกไปทันที

"โอ้ยยย...เจองานหินอีกเเล้ว"

หัวหน้าแผนกการตลาดพูดขึ้น

"เฮ้อ..นั้นนะสิคุณเลขางานนี้พวกเราจะรอดไหม"

ผู้รวมประชุมคนหนึ่งขอความเห็นจากมะปรางเพราะนอกจากเธอจะเป็นเลขาให้บอสแล้วทุกคนรู้ดีว่าทั้งสองเขารู้ใจกันดีที่สุด เพราะมีหลายๆครั้งที่แต่ละแผนกต้องแอบขอความช่วยเหลือจากเลขา เพราะทำยังไงก็ไม่ถูกใจบอสสักที

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็ตามที่บอสบอกความจริงแผนงานครั้งนี้ดีมากนะคะ มะปรางว่าพวกเราผ่านได้สบาย"

เธอบอกเพื่อนร่วมงานพร้อมรอยยิ้มให้กำลังใจ

"เฮ้อ..หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับ"

"สู้ๆค่ะ มะปรางขอตัวก่อนนะคะ"

////////////////////////

"ทำอะไรอยู่ช้าจัง"

ธนาถามเมื่อเลขาพึ่งจะเปิดประตูเข้ามา

"ก็คุยกับพี่ๆเขาอยู่ไงคะ"

"มีอะไรให้คุยกัน"

"เจ้านายคะ คนทำงานด้วยกันก็ต้องมี มนุษย์สัมพันธ์กันมั่งสิคะ เจ้านายนะสั่งงานแล้วก็รอฟังผล แต่คนทำงานนะเขากดดันนะคะ"

"การทำงานมันก็ต้องแบบนี้ ยังไงก็ต้องรับแรงกดดันให้ได้"

"ดิฉันไม่ได้บอกว่าการกระทำของเจ้านายไม่ถูกค่ะ แต่ในฐานะที่ดิฉันก็เป็นลูกจ้างเหมือนกันเราก็แค่คุยกันและให้กำลังใจกันเท่านั้นเอง"

Rrrrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะของเธอดังขึ้นมาขัดจังหวะพอดี

[สวัสดีค่ะ ห้องทำงานคุณธนาค่ะ]

มะปรางกรอกเสียงลงไปในโทศัพท์

[ฉันขอคุยกับคุณธนาหน่อย]

ปลายสายตอบมาเเบบไม่สบอารมณ์

[ให้บอกว่าใครโทรมาค่ะ]

มะปรางถามต่อ

[นี้...อย่ามาเรื่องมากกับฉันนะยายเลขา]

[ถ้าไม่บอกชื่อดิฉันขอวางสายนะคะ]

[หยุดนะ ถ้าแกวางสายฉันละแกโดนดีแน่]

[สรุปจะให้ดิฉันแจ้งคุณธนาว่าใครโทรมาคะ]

ธนานั้งพิงเก้าอี้มองเลขาเจรจากับสาย สนทนายิ้มๆ

[วิชุดา]

[ค่ะ รอสักครูนะคะ]

"คุณวิชุดาโทรมาดิฉันโอนสายเลยนะคะ"

"ผมไม่ว่าง"

ธนาหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมา

มะปรางมองบนทันที งานนี้เธอโดนอีกแน่ๆ

[ต้องขอโทษด้วยนะคะ ตอนนี้คุณธนาติดงานอยู่ค่ะ]

[นี้แก...ไม่อยากให้ฉันคุยกับคุณธนาใช่ไหม]

[ดิฉันแจ้งไปแล้วว่าเพราะอะไร ดิฉันขอวางสายนะคะ]

ตู๊ดดดๆๆๆ

"เฮ้อออ..."

นี้ไม่ใช้ครั้งแรกตลอดระยะเวลาที่เธอทำงานกับเขา มั่งจะมีสาวๆโทรมาวีนฉ่ำแบบนี้ประจำ จนสาวๆพวกนั้นเห็นเธอก็แทบจะพากันแหกอกเธอกันเป็นแถว

ส่วนตัวต้นเรื่องนั้นไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย

"หวังว่าพวกเขาจะไม่ดักตบดิฉันนะคะ"

ธนาเหลือบตามองเลขาสาวที่ตอนนี้หน้าบอกบุญไม่รับแล้ว

"เย็นนี้ผมพาไปเลี้ยงข้าวก็แล้วกัน"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"ทำไม...มีนัดแล้ว?"

"เปล่าค่ะ ไปกับคุณนั้นแหละ

โคตรอันตราย บรรดาสาวๆของคุณแต่ละคนดิฉันรับมือไม่ไหวหรอกค่ะ"

"คุณก็รอดปลอดภัยมาตั้งหลายปีแล้วนี้"

"นั้นมันเมื่อก่อน ตอนนี้พวกเธอ อัพเลเวลความร้ายขึ้นเยอะ ดิฉันขอบายค่ะ"

"เเต่เย็นนี้คุณต้องไปกินข้าวกับผม"

"ทำไมละคะ คุณก็โทรหาสาวๆของคุณสิหมดเวลางานดิฉันก็ต้องมีเวลาส่วนตัวมั่งสิคะ"

ธนามองหน้าเลขาสาว

"โอเค ไม่ไปก็ไม่ไป"

เขาบอกเธอก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อไม่พูดไม่จา

มะปรางสายหน้า

(สงสัยเจ้านายเธอจะเขาสู่วัยทอง อารมณ์ขึ้นๆลงๆ)

17.00น

"เจ้านายยังไม่กลับหรอคะ"

มะปรางถามหลังได้เวลาเลิกงานแล้วแต่เจ้านายเธอยังนั้งทำงานอยู่เลย

"ยังคุณกลับก่อนได้เลย"

"มีอะไรให้ดิฉันช่วยก่อนไหมคะ"

"ไม่มี"

มะปรางกรอกตามองบน เธอรู้เลยว่าเขาไม่พอใจเธอเเน่ๆ

"งั้นดิฉันกลับก่อนนะคะ"

[เงียบ~~]

มะปรางเก็บของใส่กระเป๋าแล้วก็เดินออกมาจากห้องทำงาน

ทำไงได้เธอก็ต้องมีเวลาส่วนตัวของเธอมั่งสิ

เช้าวันต่อมา....

"พี่มะปราง กาแฟเจ้าเก่าเจ้าเดิมมาอีกแล้วค่ะ"

ก็เป็นชบาอีกเช่นเคยที่เอากาแฟมาให้เธอ

"ชบาพี่ฝากบอกเขาด้วยว่าไม่ต้องซื้อมาให้พี่"

"แม้..พี่มะปรางคนเขามีน้ำใจรับไว้เถอะค่ะ"

ชบายัดถุงแก้วกาแฟใส่มือให้เธอ

"ฝากขอบคุณและก็บอกเขาด้วยว่าไม่ต้องซื้อมาแล้วพี่เกรงใจ"

"แล้วจะบอกให้นะคะ"

มะปรางถือถุงแก้วกาแฟแบรนด์ดังเขาห้องทำงานไป

"สวัสดีค่ะเจ้านาย"

เธอเปิดประตู้เข้าไปพบว่าธนานั้งประจำที่แล้ว

ธนาเหลือบตามองถุงแก้วกาแฟที่เธอหิวเขามา มะปรางมองตามสายตาเขา

"คุณจะกินไหมคะ"

เธอถามเขาพร้อมกับยกถุงกาแฟขึ้นมาโชว์

"ก็ดีนะ"

เขาบอก

มะปรางจัดการเสิร์ฟกาแฟให้เขา ธนายกขึ้นมาจิบแล้วก็วางไว้ที่เดิมเหมือนเดิม เมื่อวานเขาก็แทบไม่กินเลยด้วยซ้ำ

"วันนี้ตอนบ่ายเรามีนัดอะไรไหม"

เขาถามเธอ

"ยังไม่มีค่ะ"

"งั้นตอนบ่ายเราจะไปตรวจโชว์รูมที่สาขาสองกัน"

"ได้ค่ะ"

มะปรางรีบส่งอีเมลไปแจ้งร่วงหน้าทันที

ธนาเป็นคนง่ายๆเเต่ไม่ใช่กับเรื่องงาน ข้อนี้เธอรู้ดี

และก็โทรบอกคนขับรถให้เตียมรถ ถ้าออกต่างจังหวัดธนาจะใช้รถตู้ซะส่วนใหญ่

"เดี๋ยวเราออกเดินทางกันเลย ค่อยเเวะกินข้าวเที่ยงระหว่างทางก็แล้วกัน"

"ค่ะ"

มะปรางโทรตามรถ มาจอดสแตนบายหน้าออฟฟิศทันที

พอเขาลงมาถึงรถก็จอดรออยู่แล้ว

มะปรางรีบแจ้งกำหนดการให้คนขับรถทราบ ก่อนที่เธอจะวิ่งมาขึ้นรถ

ธนานั่งมองเลขาสาวยิ้มๆ เรื่องงานเธอไม่มี ขาดตกบกพร่อง

มะปรางขึ้นมานั้งบนรถเรียบร้อยแล้ว แก้มเธอแดงกว่าปกตินิดหน่อยจากอาการร้อนข้างนอก เมื่อกี้

"เจ้านายคะ คุณประจักษ์ส่งเมลมาจะขอใช้สนามเเข่งรถสิ้นเดือนนี้และเชิญคุณไปร่วมลงสนามในรอบปฐมฤกษ์ด้วยค่ะ"

"ถ้าสนามว่างก็ตกลงได้เลย"

"รับทราวค่ะ"

มะปรางก้มหน้าใช้มือสัมผัสที่ไอแพดคู่ใจอย่างขะมักเขม้น