มาเฟียเถื่อนคลั่งรัก

2 หนูทำได้

เท้าเล็กค่อยๆก้าวออกจากห้องนอนของเขาอย่างเกร็งๆ สายตากรอบมองไปรอบห้อง ก่อนจะหยุดที่ร่างสูงซึ่งนั่งนิ่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก

ธาราเอนหลังนั่งพิงโซฟาท่าทางผ่อนคลาย ใบหน้าเรียบนิ่งจนยากจะคาดเดาความคิด แววตาคมใต้ขนตาเข้มเหลือบมองมาที่เธอ โดยเฉพาะที่เสื้อเชิ้ตสีขาวบนล่างบางของหญิงสาว

ไอวาเผลอก้มมองเสื้อตัวใหญ่ที่หลวมโคร่งบนตัวของเธอทันที เสื้อตัวนี้ถูกแขวนไว้ไม่ไกลจากห้องน้ำมากนัก เธอไม่มีทางเลือกอื่นจึงต้องหยิบมาใส่

ไอวาไม่รอให้เขาพูดอะไร เธอรีบเอ่ยเสียงเบาอย่างรู้สึกผิด

"ชุดของหนูเปียกค่ะ หนูก็เลยหยิบเสื้อที่แขวนไว้มาสวม ขอโทษนะคะที่ไม่ได้ขออนุญาตก่อน"

ธาราไม่ได้ตอบอะไร แค่ยังจ้องมองเธอนิ่ง

"อาบน้ำแล้วใช่ไหม"

มาเฟียหนุ่มเอยเสียงต่ำ

"ค่ะ"

ไอวาพยักหน้าทันที ดวงตาโตหลบต่ำไม่กล้าสบตาเขา

"มานี่สิ"

เสียงสั่งสั้นๆทำให้คนตัวเล็กมองหน้าเขาเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปใกล้อย่างลังเล

แต่ไม่ทันจะถึงดี มือหนาก็เอื้อมมาคว้าข้อมือเธอไว้แน่น แล้วกระชากลงมายังไม่ทันตั้งตัว

"อ๊ะ~"

เสียงหวานร้องเบาๆด้วยความตกใจ เมื่อรู้ตัวอีกทีเธอก็ลงไปนั่งอยู่บนตักของเขาเรียบร้อย

อกอวบใหญ่แนบเข้ากับแผ่นอกแน่นของคนตรงหน้า ใบหน้าเล็กซุกซบเข้าที่ไหล่โดยไม่ตั้งใจ เพราะแรงกระชากที่รุนแรง

ดวงตากลมโตตื่นตระหนก แต่เสียงหัวใจเธอกับเต้นแรงยิ่งกว่านั้น

"เธอกลัวหรอ"

มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามขึ้นน้ำเสียงเรียบนิ่ง

เขาเอียงใบหน้าเล็กน้อย มองหญิงสาวบนตักที่ตอนนี้รับหนูได้ว่าเธอกลัวจนตัวสั่น ดวงตาคู่นั้นจับจ้องใบหน้าของเธออย่างไม่วางตา

ไอวาเบือนหน้าหนีหลบสายตานั้นทันที ใบหน้าเล็กก้มต่ำจนผมปกลงมาครึ่งหน้า ริมฝีปากบางเม้มแน่นก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ

"มะ ไม่ค่ะ หนูไม่ได้กลัว"

เสียงเธอเบาราวกระซิบ แต่เสียงนั้นสั่นจนแทบฟังไม่ออก

"แต่เธอกำลังสั่น กลัวก็กลับไป"

น้ำเสียงเขานิ่งจนคนฟังใจแป้ว จริงอยู่ที่เธอกลัวเขา แต่ตอนนี้ความต้องการเงินมันมีมากกว่าความกลัวเสียอีก

พลั่ก!!

ร่างบางถูกผลักออกจากตักของเขาทันทีโดยไม่รอให้เธอได้ตั้งตัว ไอวาผงะเล็กน้อย ก่อนจะนั่งนิ่งอยู่กับพื้นหน้าโซฟาใบหน้าแดงระเรื่อ สองมือกำชายเสื้อของเขาไว้แน่น

"จะเอาไหมเงิน ถ้าไม่พร้อมก็กลับไปฉันไม่ชอบบังคับใคร เธอไปได้เลย"

เขาเอนหลังพิงโซฟา เอ่ยปากพูดโดยไม่มองใบหน้าของเธอแม้แต่น้อย สีหน้าไร้อารมณ์คล้ายรำคาญใจ ที่เธอหวั่นไหวแต่กลับไม่กล้าตัดสินใจ

คนตัวเล็กยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง เสียงหัวใจของเธอดังรัวในอก ดวงตาร้อนผ่าวเต็มไปด้วยความกลัว แต่เธอกลืนมันกลับเข้าไป กัดริมฝีปากแน่นจนเจ็บเพื่อกดความกลัวและความอายไว้ในใจ แน่นอนว่าเธอไม่มีสิทธิ์อ่อนแอ

"หนูพร้อมค่ะ เอาค่ะ หนูทำได้"

ทันทีที่คำสุดท้ายจบลง ไอวาก้าวขาขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักของเขาโดยไม่ลังเล ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าของเขา แม้จะมีร่องรอยของความกลัวซ่อนอยู่ลึกๆ มือเล็กทั้งสองข้างเกาะไหล่กว้างของเขาไว้แน่น

ปลายจมูกของเธอชนกลับปลายจมูกของเขา ปากบางประกบจูบลงไปที่ปากหนาทันที ลมหายใจของทั้งคู่สอบประสานกัน ราวกับถูกบังคับด้วยแรงปรารถนา เธอรับรู้ได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวของเขา สัมผัสได้ถึงแรงเต้นของหัวใจใต้ล่างที่เธอนั่งทาบทับอยู่

"หึ!!"

เสียงหัวเราะต่ำในลำคอดังขึ้น พร้อมแววตาคมที่มองเธออย่างพอใจ ก่อนที่เขาจะออกแรงผลักเบาๆ เหวี่ยงล่างบางลงบนโซฟานุ่ม แล้วตามลงมาทาบทับเกือบจะในจังหวะเดียวกัน

"อื้อ อ๊ะ~ฮื้อ~"

ไอวาร้องเบาๆในลำคอด้วยความตกใจ ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นทันที

เธอสัมผัสได้ถึงแรงกดทับจากคนร่างสูงที่อยู่เหนือเธอ กลิ่นกายของเขาอบรวนไปทั่ว ปะปนกับไอร้อนจากลมหายใจที่แทบจะอยู่ใกล้กันจนไร้ช่องว่าง

"เธอยังไม่เคยหรอ"

เสียงแผ่วเบาเอ่ยช้าๆ ดวงตาคมดุจับจ้องใบหน้าของเธอไม่ลดละ แววตานั้นไม่ต่างจากสัตว์นักล่าที่กำลังจ้องเหลืออย่างเงียบๆ สัมผัสได้ถึงหัวใจของคนตัวเล็ก ที่กำลังเต้นโครมครามภายในอก

คนตัวเล็กถึงกับชะงัก ลมหายใจติดขัดเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากสายตาคู่นั้น ริมฝีปากนุ่มเม้มแน่นก่อนจะกลั้นตอบเสียงเบา

"เอ่อ ขะ ค่ะ"

เสียงนั้นเบาสั่นเล็กน้อยแทบจะกลืนหายไปกับลมหายใจ ร่างบางพยายามหลบตา แต่กลับเผลอสบตาคู่นั้นเข้าโดยไม่ตั้งใจ ใบหน้าสวยของเธอร้อนผ่าวจนแทบระเบิด หัวใจเต้นแรงจนแทบไม่เป็นจังหวะ

ริมฝีปากหนาก้มลงทาบทับริมฝีปากบางอวบอิ่มในทันที โดยไม่ให้โอกาสตั้งตัว พร้อมสอดแทรกลิ้นร้ายเข้าไปสำรวจหาน้ำหวานในโพรงปาก

ไอวาหลับตาลงกลั้นหายใจแน่น ก่อนจะตอบรับจูบเขาอย่างเงอะงะ มือเล็กกำชายเสื้อเขาแน่น หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ เพราะนี่คือจูบแรกของเธอ จูบที่เธอไม่เคยรู้ด้วยซ้ำควรทำยังไง ถึงจะกลัวแค่ไหนเธอก็ไม่กล้าขัดขืน พลางได้แต่ท่องในใจซ้ำๆว่าเพื่อเงิน ทั้งหมดนี้เพื่อเงินเท่านั้น เธอกำลังแลกศักดิ์ศรีกับโอกาสที่จะช่วยพี่ชาย และนั่นคือสิ่งเดียวที่ทำให้เธอยอมอยู่ตรงนี้