ใกล้ชิดเลยเผลอรัก

EP 2 : เคสอุบัติเหตุด่วน

ตอนที่ 2 : เคสอุบัติเหตุด่วน

ช่วงเช้าของวันใหม่

ชายหนุ่มร่างสูงเดินออกจากบ้านพักตากอากาศของตัวเองด้วยสีหน้าสดใสคล้ายกับรับพลังงานดีในตอนเช้า การแต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาปลดกระดุมลงจนเห็นแผงอกแกร่ง คู่กับกางเกงสแล็คสีครีม บุคลิกและท่าทางทำให้ดูเป็นหนุ่มหล่อสุดสะอาดราวกับอาบน้ำวันละสิบรอบอีกอย่างคืออยากแต่งตัวสบายๆเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศของที่นี่

เท้าแกร่งก้าวขึ้นรถสปอร์ตคันหรูที่จอดอยู่ภายในห้องกระจกสำหรับจอดรถหรูราคาแพง ไม่ได้ขึ้นรถประจำตำแหน่งเหมือนตอนขามาที่นี่ รถคันนี้จอดไว้ที่บ้านพักถาวรเพื่อใช้ในการขับขี่ระหว่างใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ น้อยครั้งที่จะได้ขับ ไฟมีรีสอร์ทหลายจังหวัดและทุกรีสอร์ทจะตั้งอยู่บนพื้นที่ทำเลทองของจังหวัดนั้น ส่วนที่นี่มีบ้านพักตากอากาศอยู่ก่อนแล้ว ทำให้ไฟเล็งเห็นว่าพื้นที่แถวนี้อุดมสมบูรณ์ประจวบเหมาะกับพื้นที่ใกล้ๆนี้ประกาศขายไฟเลยไม่ลังเลพร้อมกับทุ่มงบสร้างรีสอร์ททันที ไม่ได้รุกล้ำผืนป่ายังคงเก็บสิ่งล้ำค่านี้ไว้ให้ผู้คนได้ชมวิวที่สวยงาม

ทำให้ช่วงนี้ไฟจะไปกลับกรุงเทพกับโคราชเป็นระยะ แต่ไม่เคยค้างนานเกินสองวัน ปกตินอนค้างหนึ่งคืน เย็นวันนี้หรือเช้าอีกวันก็จะกลับ มีงานของครอบครัวที่ต้องเคลียร์ ถึงแม้จะไม่เข้าประชุมแต่หน้าที่ตัวเองไม่เคยขาดตกบกพร่อง เมื่อคืนแค่กวนประสาทไอ้ดินก็เท่านั้น

ส่วนลูกน้องคนสนิทและคนขับรถส่วนตัวสั่งให้กลับไปตั้งแต่เมื่อวานเย็นหลังจากคุยงานเสร็จ หลังจากเมื่อวานได้เข้าดูงานที่รีสอร์ทใหม่ของตัวเองเลยอยากอยู่ดูงานวันนี้อีกวัน

ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีรถสปอร์ตคันหรูขับมาจอดหน้างานก่อสร้างรีสอร์ทที่เป็นรูปเป็นร่างแล้ว ร่างสูงลงจากรถสปอร์ตและเข้าไปบริเวณที่ก่อสร้างด้วยความคุ้นชิน

"มาแต่เช้าเลยนะครับคุณไฟ" หัวหน้าคนงานกล่าวทักทายเจ้าของรีสอร์ทด้วยความคุ้นเคย

"ครับ งานที่ผมให้ปรับเปลี่ยนนิดหน่อยไม่มีปัญหาใช่ไหมครับ"

"ไม่มีปัญหาครับ ตอนนี้ช่างกำลังรื้อส่วนเก่าออกและติดตั้งอันใหม่ตามที่คุณไฟต้องการครับ"

"ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าเสียเวลานะครับ ทำเต็มที่ ผมไม่เอาเปรียบอยู่แล้ว งั้นเดี๋ยวผมขอเดินไปดูส่วนที่ให้ปรับแก้นั้นหน่อย"

หัวหน้าคนงานและไฟเดินไปยังจุดที่แก้ไข เป็นทางเชื่อมไม้ที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ คนงานใช้เดินข้ามไปข้ามมาระหว่างรอการสร้าง

"ระวังนะครับคุณไฟ"

แต่ยังไม่ทันขาดคำเสียงของไม้หักดังสนั่นส่งผลให้คนที่เดินนำหน้าขาร่วงลงไปหนึ่งข้าง

โคล้ม...

คนงานที่ได้ยินเสียงนั้นรีบวางมือและกรูเข้ามาหาเจ้าของรีสอร์ทด้วยสีหน้าตื่นตกใจ

"อ๊า..." ไฟร้องออกมาเบาๆเมื่อขาหล่นไปตามร่องไม้ที่หักส่งผลให้ลำตัวหนานั่งลงไปกระแทกกับพื้นไม้ที่เหลืออยู่เต็มแรง ยังโชคดีที่ไม่หักทั้งแผง ไม่งั้นคงร่วงลงไปกระทบพื้นด้านล่างที่เป็นโขดหินผา

"มาช่วยพยุงคุณไฟ"

ทุกคนต่างรีบเข้ามาพยุงเจ้าของรีสอร์ท และทันทีที่เอาตัวขึ้นมาจากร่องไม้ที่หักก็รีบดูบาดแผลทันที กางเกงขายาวฉีกขาดจนขูดกับผิวหนังด้านในทำให้เลือดสีแดงสดไหลออกมา ยังดีที่เลือดพอซิบๆไม่ได้เป็นแผลฉกรรจ์ แต่เหตุการณ์นี้ยังสร้างความตื่นตกใจให้กับคนงานไม่น้อย

"ไปหาหมอดีกว่านะครับ โรงพยาบาลชุมชนอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ถึงแผลจะไม่ลึกแต่ให้หมอตรวจดูหน่อยดีกว่า"

ไฟไม่ได้ขัดขืนหรือฝืนความเจ็บปวด แรงกระแทกขนาดนั้นตรวจหน่อยก็ดี อีกอย่างมีรอยแผลจากการโดนไม้ขูดผิวหนังจนเลือดออกยังไงต้องทำแผล ถ้าอาการไม่หนักถึงขั้นมีเลือดออกไฟจะค้านการไปโรงพยาบาล

ร่างสูงถูกหิ้วปีกขึ้นรถกระบะคนงานเพื่อมุ่งหน้าสู่โรงพยาบาลชุมชนที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากรีสอร์ท

โรงพยาบาลชุมชนจ.โคราช

"ยินดีต้อนรับคุณหมอฟ้าใสนะคะ พวกเราดีใจที่มีคุณหมอมาร่วมทำงานด้วย หวังว่าที่นี่จะไม่ลำบากเกินกว่าที่คุณหมอจะรับไหวนะคะ"

"ขอบคุณทุกคนที่ให้เกียรติต้อนรับฟ้านะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ มีอะไรดุด่าว่าสอนฟ้าได้ตลอดเลยไม่ต้องเกรงใจ สำหรับที่นี่ถือว่าฟ้าเป็นรุ่นน้องของทุกคนค่ะ" ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มหลังจากพูดจบ ดวงตากลมโตมองทุกคนที่มาต้อนรับในช่วงเช้าของวันเริ่มงาน

อย่างน้อยก้าวแรกของฉันก็ไม่น่ากังวลอย่างที่คิด ดูจากสายตาทุกคนมาแบบเป็นมิตร(มั้ง!) และหวังว่าจะเป็นมิตรแบบนี้ตลอดไป

"มาที่นี่อาจเหนื่อยหน่อยนะคะ ส่วนใหญ่หมออินเทิร์นที่มาที่นี่ไม่ค่อยทน ไม่กี่เดือนก็หาย ด้วยที่ชาวบ้านค่อนข้างเยอะในทุกวันด้วย งานหนักเอาเรื่อง"

ฉันยิ้มตอบรับคำขู่ของหมอรุ่นพี่ ดูเหมือนจะมีบางคนที่เริ่มไม่เป็นมิตรกับฉันซะแล้วสิ คำขู่เล็กๆแต่คนเป็นหมอรู้ดีว่ามันคือเรื่องใหญ่ รุ่นพี่ของฉันคงกำลังดูความอดทนของหมอจบใหม่ ไม่ว่าจะขู่ขนาดไหนฉันก็ไม่ล้มเลิกความตั้งใจของตัวเอง ฉันจะทำให้พวกเขาได้เห็นว่าฉันไม่เหมือนคนก่อนๆที่ทนทำงานที่นี่ไม่ไหว

"ท้าทายดีค่ะ งั้นฟ้าขอไปเตรียมตัวก่อนนะคะ ดูเหมือนจะมีชาวบ้านมาแล้ว" ฉันส่งสายตาไปด้านหลังเมื่อเห็นลุงแก่ๆคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา ทำให้ทุกคนแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนเอง

"ไม่มีทางรอดถึงสามเดือนหรอก ทุกคนรู้ดีว่าที่นี่หินแค่ไหน"

"หน้าสวยๆแบบนั้นแล้วด้วย คุณหมอเตรียมเซ็นทำเรื่องย้ายได้เลยค่ะ"

หมอวัยกลางคนพูดคุยกับพยาบาลคนสนิทโดยที่หมอฟ้าใสไม่ได้ยิน

สองชั่วโมงต่อมา...

เพียงแค่ฉันเข้ามานั่งภายในห้องตรวจเพื่อรอคนป่วยเพื่อรับฟังอาการและวินิจฉัยก่อนสั่งจ่ายยาชาวบ้านก็เรียงคิวกันรอตรวจกันไม่เว้นช่วง ขนาดพึ่งเริ่มงานได้เพียงสองชั่วโมงก็รู้ชะตากรรมแล้วละว่าทำไมหมอที่จบใหม่ถึงไม่รอด สมัยเรียนว่าหนักแล้ว มาเจอตอนทำงานนี่หนักยิ่งกว่า แต่ละคนมาด้วยอาการที่แตกต่างกัน บางคนรู้สาเหตุว่าตัวเองเป็นอะไร และบางคนไม่รู้สาเหตุของการเจ็บป่วย คนที่วินิจฉัยคือฉันเอง ถ้าเกิดหมอวินิจฉัยผิดเท่ากับสั่งจ่ายยาผิดเช่นกัน ดังนั้นงานในส่วนนี้ต้องงัดเอาความรู้ที่สั่งสมมาใช้ให้มากที่สุด ต้องแยกให้ออกว่าสิ่งที่ชาวบ้านสื่อสารคือโรคอะไร

ก๊อก ก๊อก...

เสียงเคาะประตูดังขึ้นในระหว่างที่ฉันกำลังตรวจชาวบ้าน ทำให้ฉันเงยหน้ามอง *ผู้ช่วยพยาบาลหนุ่มดูดีแต่ดูเหมือนจะไม่ใช่หนุ่มเต็มร้อยที่เข้ามาด้วยสีหน้าร้อนใจ

"มีอะไรหรือเปล่าคะ"

"มีเคสด่วนครับ มีคนไข้เกิดอุบัติเหตุขาตกไปในร่องไม้จนขูดกับผิวหนัง พยาบาลกำลังทำแผลให้อยู่ครับ และทางคนไข้ต้องการตรวจร่างกายเบื้องต้นเลยจะขอให้คุณหมอละมือจากงานตรงนี้ไปตรวจคนไข้ให้ก่อนครับ"

"ของคุณลุงหมอได้สั่งจ่ายยาให้แล้วนะคะ ถ้าเกิดกินยาแล้วยังมีอาการปวดท้องอีกให้มาหาหมอทันที" ฉันพยักหน้าให้กับผู้ช่วยพยาบาลและหันมาพูดคุยกับคนไข้ด้วยรอยยิ้ม

และเมื่อคนไข้ออกจากห้องไปฉันกับผู้ช่วยพยาบาลเดินออกจากห้องตรวจเพื่อมายังจุดที่ว่ามีเคสด่วน แต่เมื่อเข้ามาใกล้คนเจ็บอุบัติเหตุฉุกเฉินและประเมินบาดแผลด้วยสายตาพลางถอนหายใจออกมาเบาๆ พยาบาลรุมล้อมราวกับอยู่ในขั้นโคม่า แต่ความจริงคือแผลไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้นร่างกายไม่ได้เจ็บหนักจนถึงขั้นใช้เครื่องช่วยหายใจ

แค่วันแรกก็เจอคนไข้ที่ใช้อำนาจความยิ่งใหญ่เพื่อขอตรวจก่อนเลยสินะ ดวงตากลมโตหันไปมองชาวบ้านที่รอตรวจ ทุกคนมากันแต่เช้า มาเข้าคิว ยื่นเอกสาร และรอหมอตรวจเพื่อรับยาไปกินที่บ้าน ถ้าเคสฉุกเฉินจริงๆฉันพร้อมจะเข้ารักษา แต่นี่ไม่ต่างจากแผลถลอก

"คุณหมอฟ้าใสมาแล้ว"

ใบหน้าคมคายเงยมองตามเสียงพูดของพยาบาล เป็นจังหวะที่สายตาของไฟและสายตาของหมอสาวประสานกัน

ใบหน้าจิ้มลิ้มรูปไข่ ปากกระจับเล็กนิดเดียวรับกับจมูกทรงหยดน้ำ ดวงตากลมโตโอบล้อมด้วยขนตางอนยาว ผิวขาวอมชมพูกระจ่างใส เหมือนไม่ใช่หมอที่นี่ แต่ไฟยังคงทำหน้านิ่งจ้องมองบุคคลตรงหน้าไม่วางตา

เป็นจังหวะที่เขาเงยหน้าขึ้นมาปะทะกับสายตาฉันพอดี คงเป็นลูกคนใหญ่คนโตที่ใช้อำนาจจนชินสินะ รูปพรรณสัณฐานเรียกว่าดีเลยทีเดียว แต่ดูท่าจะเป็นคุณชายเอาแต่ใจรอใครไม่เป็น

"ถ้าทำแผลเสร็จแล้ว พาคนไข้ไปรอหน้าห้องตรวจนะคะ เดี๋ยวหมอเรียกตามคิว"

"แต่คุณไฟต้องการตรวจโดยเร็วที่สุดนะคะ เพราะคุณไฟมีงานสำคัญต้องทำ" พยาบาลโต้แย้งทันควัน

"คนอื่นก็มีงานสำคัญต้องทำเหมือนกันค่ะ ชาวบ้านก็ต้องรีบกลับไปทำไร่ทำสวน บางคนมีเวลาจำกัด" ดวงตากลมโตปรายตามองชายหนุ่มที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

"ท่าทางจะเป็นหมอคนใหม่ที่ไม่ศึกษาสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ในชีวิตจริง ศึกษาแต่ตามตำราเรียนดึกดำบรรพ์" น้ำเสียงเข้มพูดขึ้นพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีหมอคนไหนปฏิเสธการรักษาแบบเร่งด่วนของเขาเลยแม้แต่คนเดียว ไม่ว่าจะเป็นแค่แผลถลอก ฟกช้ำดำเขียว ยังไงต้องมารักษาให้ก่อน ยกเว้นแค่เธอคนนี้ ที่ดูเหมือนจะท้าทายอำนาจไม่น้อย

——————-

* ผู้ช่วยพยาบาล : รับหน้าที่ดูแลผู้ป่วยต่อจากพยาบาล จะเน้นหน้าที่หลักไปที่ดูแลผู้ป่วยเบื้องต้น

หมอ >> พยาบาล >> ผู้ช่วย