***LEREN’s POV***
Kinuha ko si Pawpaw mula sa pagkakahiga niya sa paanan ng hagdanan. Wala na akong gagawin kaya puwede na akong makipaglaro sa kanya at makipag-usap.
Sino ba kasing puwede kong kausapin sa villa? Wala naman kundi ang pusa.
Simula noong isang araw; iyong nahawakan ni Zrion ang aking mga didbib ay hindi ko muna siya pinansin, maliban na lang kung dadalhan ko siya ng pagkain sa kanyang silid.
Ginawa ko na talaga iyong sinabi sa akin ni Miss Felicity na hindi ko naman kailangang i-please ang doktor. Okay na iyong malutuan ko siya ng pagkain at matiyak na kumakain siya.
Iyon lang naman talaga ang trabaho ko. Disgrasya lang ang abot ko kapag makipag-close-close-an sa kanya, eh. Kawawa naman ang dalawang malalaking asset ko na napeperwisyo niya.
Imagine, wala pa nga ak
