***LEREN’s POV***
“Stop smiling. You look like an idiot,” matigas ang tinig na saway sa akin ni Zrion kahit hindi ko naman siya inaano.
“Hayaan mo na ako, Zrion. Masaya lang talaga ako kasi nakatulong tayo.” Mabilis kong napagtano na mali ang itinawag ko sa kanya kaya bigla akong tingin sa kanya. Ang kapal pala ng face ko na tawagin siya sa first name niya. “Este, Sir Doc Zrion po pala,” at mabilis kong pambawi bago pa tumubo na naman ang sungay niya. Tinampal-tampal ko rin ang mga bibig ko para ipakitang hindi ko sinasadya na natawag siya sa pangalan lamang.
Tiningnan niya pa rin ako ng matalim bago muling itinuon ang atensyon sa pagmamaneho.
Nagkamot naman ako sa ulo nang ibaling ko ang tingin ko sa may bintana. Wala na talaga akong ginawang tama. Hay naku, Leren Guzman!
Ilang sanda
