“งั้นก็แสดงว่าเธอไม่ได้รักคุณหรือคะแพท” ลูมินาแทบจะเก็บกักความดีใจเอาไว้ในกระแสเสียงไม่ได้
“ผมไม่รู้”
แม้จะดีใจนักหนาแต่ก็ต้องกักเก็บเอาไว้ใต้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเห็นใจ
“ไม่มีใครต้านทานคุณได้หรอกค่ะแพท คุณทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งมีอำนาจ บางทีแม่ขี้ข้า... เอ่อ นาน่าหมายถึงแม่สาวใช้ผู้โชคดีคนนั้นอาจจะแอบรักคุณอยู่ก็ได้นะคะ รักแต่ไม่กล้าบอกน่ะค่ะ”
พาเวลไม่แสดงได้ความคิดเห็นอะไรออกมาอีก แต่เขาเลือกที่จะไล่คู่สนทนาแทน
“เรื่องของผม ผมจัดการเองได้ ส่วนคุณก็ไปได้แล้ว และขอบใจมากนะสำหรับการพาผมกลับมาเพนต์เฮาส์”
แม้จะไม่พอใจ ไม่ชอบใจ และแค้นใจมากแค่ไหน แต่ลูมินาก็จำต้องฝืนยิ้มออกไปเกลื่อนใบหน้า
“งั้นนาน่าไปก่อนนะคะ ขอให้คุณโชคดีค่ะแพท”
“ขอบใจ”
ชายหนุ่มรอจนร่างอวบอิ่มของลูมินาหายไปจากสายตา เขาจึงถอนใจออกมาแรงๆ พร้อมๆ กับเดินกลับไปทรุดตัวนั่งลงบนเตียงอีกครั้ง
“ถึงฉันจะหล่อ จะรวยและมีอำนาจ
