“ไวน์ มาแล้วค่ะ” หญิงสาวพูดเสียงสั่น
ดินิย่าร์ปรายตามองอย่างห่างเหินคล้ายกับไม่เคยรู้จักกันมาก่อน “มารินให้ฉันกับคุณนาตาชาสิ จะยืนบื้ออยู่ทำไม”
“เดี๋ยวป้ารินให้เองค่ะ” ป้าเกรทรับอาสาเพราะสงสารเมลิน่า แต่ดินิย่าร์รู้ทันเสียก่อน
“ป้าเกรทยืนเฉยๆ น่ะดีแล้ว และถ้าผมไม่สั่งอย่าคิดทำอะไรโดยพลการอีก”
คนถูกตำหนิยืนก้มหน้านิ่งหมดปัญญาจะช่วยเหลืออะไรได้อีกแล้ว
“ค่ะ นาย...”
เมลิน่ากัดปากแน่นจนลิ้นได้ลิ้มหยดเลือด ขณะฝืนใจขยับการเดินมาหยุดใกล้ๆ ตัวของผู้ชายใจร้าย จากนั้นมือสั่นๆ ก็รินไวน์แดงใส่ในแก้วให้กับเขา จากนั้นก็ไปรินใส่แก้วให้กับผู้หญิงของเขาที่นั่งยิ้มหวานด้วยความสุขใจอีกคน
“ไปยืนอยู่กับป้าเกรท คอยรับคำสั่งจากฉัน”
เมื่อเห็นเมลิน่าจะเดินหนีออกไป ดินิย่าร์ที่ต้องการแก้แค้นหญิงสาวก็ออกคำสั่งเสียงเฉียบขาด เมลิน่าไม่มีทางเลือกจึงต้องทำตามคำสั่ง ทั้งๆ ที่ใจอยากจะวิ่งหนีออกไปจากนรกขุมนี้เสียให
