พรึบ!
เสียงร่างเล็กของลูกหว้าถูกลากผลักลงบนโซฟาหรูโดยที่ร่างสูงของอีริคที่ขึ้นคร่อมบีบเคล้นอยู่ที่เนินอกสวยด้วยความดุเดือด ดวงตาคมกริบจ้องมองร่างบางที่นอนอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาเรียบเข้มเหมือนทุกครั้ง พร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่ฉายเข้ามา ความรู้สึกที่ว่า…
อยู่ ๆ เขาก็ ‘อยาก’ ขึ้นมา
“อ อื้อ!” ลูกหว้าเองที่ไม่รู้จะทำยังไงก็ได้แต่ลอบเผลอร้องออกมากับความเจ็บที่หน้าอกกับแรงสัมผัสที่รุนแรง
เธอเองอยากเป็นคนทำให้เขา เพราะมันคือ ‘หน้าที่’ ของเธอ แต่ความดุเดือดที่อีกคนกำลังทำกับร่างกายของเธออยู่ ทำเอาลูกหว้าไม่รู้จะแทรกทำหน้าที่ของตัวเองยังไง นอกจากนอนนิ่งแสดงสีหน้าตกใจออกมา…
ซึ่งคุณชายหน้าหล่อที่รับรู้ถึงความดูเกร็งของร่างกายเล็ก ก็ผละมือหนาออกจากสองเต้าสวยด้วยใบหน้าราบเรียบ
“ตัวแข็งเป็นก้อนหินแบบนี้ ใครจะไปมีอารมณ์” เขากดเสียงต่ำเอ่ยพลางจ้องมองเข้าไปในนัยน์ตาสีหวาน
“ถ้าไม่พร้อมทำก็ออกไป”
“ม
