9 ฟางเส้นสุดท้าย

1857 Words

ทันทีที่เอ่ยบอกคุณชายร่างสูงเสร็จ มือเล็กก็ปลดเสื้อผ้าที่สวมใส่ของตัวเองออก…ทั้งหมดตามที่เอ่ย ใช้เวลาไม่นาน ร่างกายขาวเนียนผิวพรรณดูดีก็เปลือยกายเปล่าให้เห็นต่อหน้าคนตัวสูง โดยมีสายตาคมของอีริคที่ยังคงนั่งนิ่งจ้องมองภาพตรงหน้าแววตายากที่จะคาดเดาความคิดของชายหนุ่ม นัยน์ตาคมกริบนั้นมองดูร่างกายบางที่อยู่ยืนอยู่ด้วยความเรียบเข้ม ลูกหว้าเองก็พยายามข่มความประหม่าของตัวเองให้มีความมั่นใจมากขึ้นด้วยความพร้อมอยากที่จะเอาใจคุณชายตระกูลทรงอิทธิพล ตึกตึก… สองเท้าเล็กค่อย ๆ เดินเข้าไปนั่งลงคุกเข่ากับพื้นพลางโน้มตัวเข้าไปจับมือหนาที่วางอยู่ให้เคลื่อนเข้ามาสัมผัสกับหน้าอกขนาดคัปซีของตัวเอง “คุณชายสามารถทำอะไรกับร่างกายหว้าก็ได้นะคะ หวะ…หว้าก็จะพยายามทำให้คุณชายให้ดีที่สุดค่ะ” เรียวปากสีหวานบอก แน่นอนว่าคำพูดและท่าทีของหญิงสาวทำให้อีริคเอาแต่จ้องมองสบสายตากับคนตัวเล็ก แม้ว่าเธอจะพยายามข่มความดูประหม่ากังวลแค่ไหน แต่นัยน์ตาสีหวานนั้นก็ฉายอาการพวกนั้นออกมาให้เห็นอยู่ดี “แม่ฉันให้เธอเท่าไร” อีริคมองหน้าถาม โดยคำถามของเขาทำเอาลูกหว้าชะงักไปเล็กน้อย เธอหลบสายตาเขาไม่กล้าตอบ “ฉันถามว่าแม่ฉันให้เธอเท่าไร ฉันจะให้มากกว่า” “ค…คะ? …” “ฉันจะให้มากกว่า แต่…รีบไปให้พ้นหน้าฉัน” สิ้นเสียงทุ้มกดต่ำบอก มือแกร่งก็สะบัดออกจากหน้าอกนุ่มนิ่มของจริงแม่ให้มาไปด้วยความยอมรับอยู่ลึก ๆ กับสัมผัสที่ชวนให้สานต่อนั้น ทว่า…เขารู้สึกไม่ชอบใจมากกว่ากับการพยายามบงการทุกอย่างในชีวิตเขาของแม่ตัวเอง ซึ่งลูกหว้าที่ไม่รู้อะไร “ไป…ไม่ได้ค่ะ” ร่างบางยังคงยืนยันคำเดิมพลางสบสายตากับคุณชายหน้านิ่งพลางเอ่ยต่อ “หว้าทำสัญญากับคุณท่านแล้ว หว้าจะต้อง…ทำหน้าที่ของตัวเองตามสัญญาค่ะ” เรียวปากสีหวานขยับเอ่ยด้วยความข่มความเกรงกลัวและแสดงท่าทีหมายมั่นต่อการตัดสินใจแล้วของตัวเอง เธอจะต้องทำหน้าที่นี้ เธอจะต้อง…ทำตามสัญญา แน่นอนว่าท่าทางดูไม่ยอมง่ายและมีความเชื่อฟังแม่ของเขาสูง ทำเอาอีริครู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขากดสายตาคมเอาแต่จ้องมองใบหน้าเรียวใสของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า “ไม่ว่ายังไง…เธอก็จะให้ฉัน ‘เอา’ ให้ได้ใช่ไหม” คุณชายร่างหนามองหน้าถามสาวร่างบางเสียงเรียบเข้ม ดวงตาคมกริบฉายออกมาถึงความนิ่งเรียบขึ้นเรื่อย ๆ จนลูกหว้ารู้สึกหวาดหวั่นอยู่ไม่น้อย แต่ก็เลือกที่จะพยักหน้าตอบกลับ “ค่ะ เชิญคุณชาย…ทำอะไรกับร่างกายหว้าก็ได้ค่ะ เพราะคุณชาย…เป็นเจ้าของ” ลูกหว้าบอกแม้ว่ามือเล็กทั้งสองของเธอจะบีบเข้าหากันด้วยแสดงให้เห็นถึงความประหม่าที่ยังคงพยายามข่มเอาไว้ อีริคที่เห็นทุกอย่างก็นิ่งมองด้วยสายตาไร้ความรู้สึกใด ๆ มีเพียงความหงุดหงิดใจเท่านั้นที่ฉายเข้ามา เธอดู…ภักดีต่อสัญญาที่ทำไว้กับแม่ของเขา จนเขารู้สึกหงุดหงิด เพราะมันเหมือนกับว่า…เธอเห็นแต่แม่ของเขา ไม่เห็นหัวเขา คนตัวสูงที่รู้สึกเหมือนเป็นหุ่นเชิดมาตลอดยิ่งคิดก็ยิ่งเริ่มหัวเสีย ดวงตาคมเย็นชาจ้องมองร่างกายขาวเนียนเปลือยเปล่าตรงหน้านิ่งพลางกดเสียงเรียบเข้มเอ่ย “ก็ได้ ถ้าอยากภักดีกับแม่ฉันนัก” สิ้นเสียงทุ้มกดต่ำบอก มือแกร่งก็เคลื่อนเข้าไปกระชากร่างเล็กที่ยืนเปลือยกายเปล่าอยู่เข้ามาหาตัวเขาสุดแรง ทำเอาลูกหว้าที่ไม่ทันตั้งตัวนั้นเผลอร้องเสียงหลง “อ อ๊ะ!…” ปนแสดงสีหน้าตื่นตกใจออกมา ทว่าคุณชายหน้านิ่งจอมเย็นชาก็ไม่คิดสนใจ “…อื้อ!!” เสียงลูกหว้าร้องเสียงดังออกมาอีกครั้งด้วยความรู้สึกเจ็บบริเวณหน้าอกของตัวเองหลังจากที่ถูกมือแกร่งของอีริคบีบเคล้นด้วยความรุนแรงจนเกิดเป็นรอยแดงตามเนื้อขาวเนียน หญิงวัยยี่สิบที่เพิ่งเคยถูกสัมผัสครั้งแรกนั้นสะดุ้งเฮือกตกใจ ไม่ใช่เพราะสัมผัส แต่เป็นความดุเดือดรุนแรงจากคุณชายตระกูลใหญ่ต่างหาก มือหนาของเขานั้นกอบกุมเต้านมของเธอเต็มมือพร้อมกับบีบเคล้นมันอย่างไม่คิดยั้งแรง “คะ…คุณชายคะ…” “…หวะ…หว้าเจ็บค่ะ ลดแรงบีบหน่อยได้ไหมคะ” เรียวปากสีหวานบอกร่างหนาที่อยู่ตรงหน้า อีริคก็จ้องมองยังใบหน้าเรียวใสที่ส่งสายตาร้องขอมาให้ตัวเอง เขาไม่ตอบกลับอะไร แต่เลือกที่จะเพิ่มแรงขยำเนินอกสวยนั้นด้วยความดุดันที่มี “เธอพูดเองไม่ใช่เหรอ ว่าฉันคือเจ้าของร่างกายเธอ” คุณชายหน้านิ่งกดเสียงเรียบเข้มถาม นัยน์ตาคมกริบนั้นเอาแต่จ้องมองร่างบางที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาเย็นชา ทำเอาลูกหว้าที่ได้ยินไม่กล้าที่จะตอบกลับอะไร นอกจากพยายามข่มความเจ็บของตัวเองไว้ปล่อยให้มือแกร่งนั้นบีบเคล้นเต้าสวยของตัวเองไปตามที่เขาต้องการ กระทั่ง… “น่ารำคาญ” เสียงทุ้มกดต่ำพูดออกมาด้วยใบหน้าราบเรียบเบื่อหน่าย พร้อมกับมองที่ร่างเล็กที่เอาแต่ตัวเกร็งแข็งทื่อ “เกร็งตัวแข็งเป็นท่อนไม้แบบนี้ ใครจะไปเอาลง” พูดจบ อีริคก็จัดการผลักร่างบางของลูกหว้าออกจากตัวอีกครั้งพลางจ้องมองเข้าไปในนัยน์ตาสีหวานนิ่งมีความเยือกเย็น “ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย…รีบออกไปจากห้องฉันซะ” สิ้นเสียงทุ้มเรียบกดต่ำบอก ทายาทตระกูลใหญ่ก็ลุกขึ้นจากโซฟาราคาแพงทำท่าจะสาวเท้าเดินผ่านร่างเล็กที่ยืนเปลือยเปล่าอยู่ด้วยใบหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก ลูกหว้าที่รู้ตัวว่า ฟางเส้นสุดท้ายของการพยายามทำหน้าที่ของตัวเองในวันนี้กำลังจะขาดลง พรึบ! มือเล็กจึงไม่รอช้าที่จะเคลื่อนเข้าไปคว้าเข้าที่ร่างหนาของคุณชายหน้าหล่อ ส่งผลให้คนตัวสูงที่ถูกคว้าไว้หันจ้องมองร่างบางตรงหน้าแววตาเริ่มเรียบเข้มดุดัน ทว่ายังไม่ทันที่จะได้แสดงท่าทีอะไรไปมากกว่านี้ “ขอโทษนะคะคุณชาย” เรียวปากสีหวานของลูกหว้าขยับบอกเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ ก่อนที่หญิงสาวจะรวบรวมความกล้าทุกอย่างเขย่งเท้าสุดความสูงที่มีพลางจับอีกคนให้โน้มเข้ามารับริมฝีปากของเธอที่กดจูบเข้าไปยังอีกคนด้วยความไม่ประสา แต่ความไร้เดียงสานั้นทำเอาอีริคชะงักไปในทันที ไม่เพียงเท่านั้น ลูกหว้ายังพยายามเย้ายวนเขาด้วยการจับมือเขาให้มาสัมผัสยังร่างกายเปลือยเปล่าของเธออีกครั้ง ก่อนที่เธอนั้นเองก็จะผละมือเขาไปจัดการปลดเสื้อที่คุณชายร่างสูงสวมใส่อยู่ออก เธอพยายามทำทุกอย่างด้วยภาพในหัวที่เคยดูหนังรักโรแมนติกและอีโรติกที่มีฉากวาบหวิวแบบนี้อยู่บ้าง เธอพยายามทำทุกทางเพื่อที่จะยื้อไม่ให้คุณชายตระกูลทรงอิทธิพลต้องรำคาญตัวเองไปมากกว่านี้… จนเมื่อสามารถปลดกระดุมเสื้อราคาแพงที่อีริคสวมใส่สำเร็จ ลูกหว้าก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีที่จะค่อย ๆ เคลื่อนมือเล็กลงไปสัมผัสยัง ‘ความใหญ่โต’ นั้นของคุณชายหน้าหล่ออีกครั้ง ทั้งที่เรียวปากสีหวานของเธอนั้นก็พยายามกดสัมผัสกับปากหนาได้รูปของคนตรงหน้าไม่หยุด โดยภาพในหัวของลูกหว้านั้นเหมือนทุกอย่างจะดำเนินไปได้ด้วยดีอย่างใจคิด แต่สำหรับอีริคแล้ว ทุกอย่างยังคงดูไม่ประสากับอะไรเลยเหมือนเดิม แต่ในความไม่ประสานั้นก็ทำเอาความรู้สึกบางอย่างของเขาเริ่ม ‘พลุ่งพล่าน’ ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ทั้งที่คิดไว้แล้วว่าจะไม่…ทว่าสุดท้าย “…” สีหน้าตกใจของลูกหว้าฉายออกมาในทันทีหลังจากที่มือแกร่งของอีริคจัดการจับร่างเธอผละออก พร้อมกับดวงตาคมกริบที่เอาแต่จ้องมองใบหน้าเรียวใสของเธออยู่อย่างนั้นด้วยแววตาราบเรียบยากจะคาดเดาในความคิดของเขา เธอกลัวว่า ฟางเส้นสุดท้ายที่มีของเขาจะหมดลง ซึ่งก็ใช่ ความอดทนสุดท้ายของเขา…ได้หมดลงแล้ว หมับ! เสียงมือแกร่งจัดการกระชากร่างเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าเข้าหาร่างหนาตัวเองสุดแรงพลางกดสายตาคมจ้องมองยังดวงตากลมโตที่ดูมีความตื่นตกใจจากแรงกระชาก พร้อมกับริมฝีปากแกร่งที่ขยับกดเสียงต่ำบอก “ถ้าเธออยากโดนฉันเอานัก…” “…ฉันก็ จะเอาให้” สิ้นเสียงทุ้มเอ่ย อีริคก็จัดการถอดเสื้อที่เขาสวมใส่อยู่ชิ้นสุดท้ายออกจนเผยให้เห็นถึงร่างกายเปลือยเปล่าที่แสนกำยำของเขา ลูกหว้าที่เห็นร่างกายดูแข็งแรงเต็มไปด้วยมัดกล้ามตรงหน้าชัด ๆ ก็รู้สึกหวั่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก อีกทั้งแก่นกายแกร่งกลางลำตัวของคุณชายหน้าหล่อก็เริ่มที่จะแข็งชูชันขยายตัว… หญิงสาวที่ยืนอยู่จึงรีบหันหน้าหนีไปอีกทางทันทีอย่างไม่กล้าพอที่จะจ้องมองความใหญ่โตนั้น เพียงแค่มันเริ่มขยายตัว เธอก็รู้สึกหวาดหวั่นแล้ว “มัวแต่ยืนอยู่ทำไม ไปหยิบถุงยางที่ลิ้นชักมา” เสียงทุ้มของอีริคเอ่ยบอกลูกหว้าด้วยใบหน้าราบเรียบ ทำเอาคนที่ได้ยิน “ค…คะ? …เอ่อ ค่ะ” เธอรีบตั้งสติรับคำพร้อมกับสาวเท้าเดินไปหยิบถุงป้องกันราคาแพงมาตามที่คุณชายหน้าหล่อบอก ทว่าขณะที่กำลังหยิบขึ้นมา ดวงตาของลูกหว้าก็เหลือบไปเห็นตัวหนังสือบนซองเข้าพอดี ขนาด Size XL สำหรับผู้ชายไซซ์พิเศษ …60 คนที่เห็นตัวเลขกับข้อความเขียนกำกับอยู่แสดงสีหน้าตกใจออกมาอยู่ไม่น้อย แม้เธอจะไม่รู้เรื่องขนาดไซซ์ของผู้ชายสักเท่าไร แต่การเขียนไว้ขนาดนี้กับภาพที่เธอเห็นกำลังแข็งตัวก่อนหน้า… “มัวแต่ทำอะไร” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นมาจากบริเวณด้านหลัง ทำให้ลูกหว้าชะงักได้สติรีบหยิบซองถุงยางเดินตรงกลับไปหาร่างหนาที่ยืนเปลือยกายเปล่ารออยู่ ซึ่งทันทีที่เดินกลับไปถึง “!!” ดวงตากลมโตของคนตัวเล็กก็ต้องชะงักเบิกกว้างขึ้นมาในทันทีกับภาพตรงหน้า ภาพของแก่นกายหนาที่ตอนนี้ชูชันแข็งตัวเต็มที่อยู่กลางลำตัวหนาของคุณชายตระกูลใหญ่…

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more