ออดดด ออดด!~
เสียงออดหน้าเพนต์เฮาส์หรูยังคงดังอย่างต่อเนื่อง โดยมีสีหน้าตื่นตกใจของลูกหว้าที่ฉายออกมา ไม่เพียงเท่านั้น
“ไอ้เหี้ยอีริค กูรู้ว่ามึงยังไม่นอน” คนที่ยืนอยู่ด้านหน้ายังตะโกนใส่กล้องด้านหน้าประตู ส่งผลให้เสียงทุ้มนั้นดังเข้ามาด้านในห้องรับแขกหรู ซึ่งเสียงคุ้นเคยฟังดูมีเอกลักษณ์นั้นยิ่งทำให้ร่างบางที่คร่อมร่างหนาด้วยสภาพเปลือยกายเปล่าอยู่ยิ่งลนลาน
“พะ…พี่ไซม่อนนี่คะ ทำยังไงกันดีคะ” ลูกหว้าเอ่ยพร้อมกับลุกพรวดขึ้นจากคุณชายหน้านิ่ง ขณะที่อีริคเองก็ยังคงนิ่งไม่ได้มีท่าทีลนลานแต่อย่างใด
“เข้าไปในห้องนอนฉัน”
“ค…คะ?”
“เข้าไปอยู่ในนั้น” ริมฝีปากหนาขยับเอ่ย ลูกหว้าที่ได้ยินจึงพยักหน้ารับรู้ทำท่าจะสาวเท้ารีบเดินไป
“เดี๋ยว”
“มะ…มีอะไรอีกเหรอคะ”
“ชุดเธอ” คนตัวสูงบอกพลางปรายตามองไปยังชุดเดรสที่กองอยู่บนพื้นพรม
“โอ้! จริงด้วย” ลูกหว้าที่ได้สติเอ่ยพร้อมกับรีบหยิบชุดของตัวเองเข้ามารีบเด
