“อึก!…” เสียงลูกหว้าร้องออกมาด้วยความจุกช่วงล่างของตัวเองที่ถูกแก่นกายหนาตะบี้ะบันกดกระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วง จนปลายหัวบานแข็งนั้นชนเข้ากับผนังมดลูกของเธอซ้ำ ๆ ทำเอาลูกหว้าจุกจนแทบพูดไม่ออก มือเล็กยังคงกำแน่นเพื่อรองรับต่อแรงตอกอัดจากแท่งร้อนหนาที่กดใส่เข้ามาไม่หยุดหย่อน
“…อ อ๊ะ! คะ…คุณชาย…” ดวงตากลมโตอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นส่งสายตาบอกกับร่างหนาที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ด้านบนร่างกายของเธอ ทว่า…
อีริคก็ส่งสายตาคมกริบไร้ความรู้สึกใด ๆ กลับมา อีกทั้งยังตอกเน้น ๆ เข้าใส่กลีบกุหลาบสีหวานจนเนื้อนั้นปลิ้นเข้าปลิ้นออกตามลำหนาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดแกร่ง
ปึก! ปึก! ปึก!
เสียงสะโพกของหนุ่มบริหารปีสี่ยังคงเคลื่อนไหวเข้าออกร่องสีหวานไม่หยุด ในความจงใจตอกอัดสร้างความจุกเสียดให้ร่างเล็กนั้น มีความรู้สึก ‘พลุ่งพล่าน’ ที่อยู่ภายในร่างกายหนาอยู่เหมือนกัน ส่งผลให้อีริคยิ่งตอกอัดเข้าใส่ยังโพรงนุ่มที่ตอดรัดแ
