“โกรธไหม” ไบรอันกระซิบถามที่ข้างหู อยู่ดีๆ ก็อารมณ์ดีเพียงแค่เห็นแก้มเนียนๆ ของคนที่เขากอดอยู่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อ
“ถ้าบอกว่าโกรธ?”
“ก็จะทำให้หายโกรธ”
“ด้วยการ?”
“ง้อไง” หัวใจของคนฟังดันเต้นขึ้นมาแทบไม่เป็นจังหวะ ใบหม่อนมองหน้าหล่อๆ ของคนที่แนบใบหน้าเหนือเนินอกของเธอเล็กน้อย
“แล้วพี่ไบรท์จะง้อแบบไหน”
“แบบเมื่อกี้อีกสักสามรอบเป็นไง”
“คะ..คนบ้า พูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง”
“แล้วทำไมจะพูดไม่ได้ หรือเธอฟังแล้วเขิน”
“ไม่เขิน” คนบอกส่ายหน้ารัวๆ แต่เหมือนอีกคนไม่ได้มีท่าทีว่าจะเชื่อเธอเลย
“ไม่เขิน แต่แก้มแดงตลอด คำพูดกับการกระทำย้อนแย้งกันจังเลยนะ”
“หนูง่วงนอนแล้วนะคะ ถ้าพี่กวนหม่อนแบบนี้ พรุ่งนี้ตื่นสายไม่มีมื้อเช้าให้ทานนะคะ”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ตื่นสายก็แค่ทานสายขึ้น เรื่องแค่นี้มันไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้ว”
“ใจดีขนาดนั้นเลยเหรอ”
“แน่นอนอยู่แล้ว เป็นคนที่ใจดีตลอด ไม่เคยร้ายกับใคร”
“
