Unordinary Hope (Book 4)

CHAPTER 7 Start Fresh

Halil Dela Questa.

Kinuha ko ang towel ko sa tabi ng aking gamit saka ako nagpunas ng pawis sa mukha, batok hanggang dibdib dahil tumutulo pa ang pawis sa aking katawan.

Napabuga ako ng malalim na hininga sa towel dahil ang refreshing sa pakiramdam na makapag-work out ulit.

I've been busy lately, ultimong pag-wo-work out ay hindi ko na nagagawa. Geez, perks of being a President and CEO.

Tumunog ang cellphone ko sa aking duffle bag kaya sinuot ko ang aking wireless earphone at sinagot ang tawag.

"Halil speaking,"

"Moró prinkípissa," (Baby princess,)

I stopped breathing for a second. Pero naningkit na lang ang aking mga mata nang mapagtantong ang tanging Ina ko itong tumatawag.

"Mamá," I breathe a sigh saka ko na sinukbit ang duffle bag ko sa aking balikat at ang tumbler ko saka na umalis doon.

"Giatí akoúgetai óti den thélete na mou1 milísete?" (Why do you sound like you don't want to talk to me?)

Nahimigan ko ang pagtatampo sa malamyos na boses ng aking Mamá.

Again, I just took a long sigh. Alam ko na kasi kung anong sasabihin nito. 'Yun ay ang, "Mag-anak ka na, I'm not getting any younger."

"Ma, if this is about me giving you grandbabies, my answer is no and I don't think that I can give you grandbabies today. I'm at the gym, you know." Kibit balikat kong sagot, binuksan ko ang aking tumbler at saka uminom. Nauhaw ako sa "babies" talk na ito.

I heard her hissed dahilan para may mag-curve ng kaunti ngiti sa aking labi.

"Why? Oh goodness heaven of Zeus, Halil Chantal! You're already 25, by this age, you should have your heir by now. Iyon ang nakasaad sa last will ko. Tell me nga, Halil Chantal, may balak ka pa bang bumalik dito sa Greece to claim your title?"

Here we go again with the full name. Gosh, it cringes.

"Ma, relax, I'm working on the heir part already but claiming the throne in Greece? You know that I don't want to claim it in the first place. My heart isn't there. I'm sorry, Mamá" I sincerely apologize.

I'm handling a big company already, but a whole country? No. Big NO. And besides, hindi naman ako tanggap doon. My mother is the only person who believes in me and she's already enough for me. Hindi ko na kailangan magpatakbo ng isang bansa at hindi ko alam kung kakayanin ko ba. Given my issues right now? I'm sure Greece will suffer kung ako ang kokoronahan bilang Queen ng nasabing bansa.

"I know, but you also know that I won't give up on convincing you to take the throne. I can't just give the throne to anyone. I only trust you."

"I know, Mamá. Ikaw pa po ba? You don't even know the work give up," Naiiling na turan ko. Binaba ko muna ang hawak kong tumbler at pinindot ang open button ng elevator.

"Anyway, iyon lang ba ang itinawag mo po? Because I know you, Ma."

Yeah right, hindi ito tatawag if hindi urgent or emergency. She's a very busy person. Running a country isn't easy as my job.

She chuckles. "No. Actually, tumawag ako dahil may pag-uusapan tayong importanteng bagay about you having an heir. I want you here as soon as possible, Halil Chantal."

I shrugged. Wala rin naman akong magagawa kundi ang tumalima. I love my mother so much and I can do anything for her.

"Sure, Ma. I'll be on my jet first thing in the morning."

"Alright! Be safe! I love you, Moró prinkípissa." Dinig ko ang galak n'ya sa kaniyang malamyos na boses kaya kahit gustong-gusto ko nang iikot ang aking mga mata nang dahil sa tawag n'ya sa akin ay hindi ko magawa dahil minsan ko lang makausap si Mamá, susungitan ko pa ba? Of course not..

Pagkababa ng tawag ay lumulan na ako sa elevator at idinala ako nito straight from Venus and I's hotel room.

Dito ko kasi s'ya idinala dahil ayokong makita ng kaibigan n'ya ang kalagayan n'ya kagabi. Alam ko naman na ayaw niyang mag-alala ang natatanging kaibigan nito sa kaniya kaya inutusan ko si Xero na puntahan at sabihan si Kelly Wilson; Venus' best friend na safe ang kaibigan n'ya.

Pagbukas ng elevator, nadatnan kong wala si Venus sa kama, but based on the missing bathrobe na nilagay ko sa nightstand table, I bet she's in the shower right now and kita ko rin ang inorder kong breakfast for her and me na nasa harapan na ng kama.

Binaba ko ang duffle bag ko sa couch kasama ang tumbler at cellphone ko at magtutungo pa lang ako sa kama para kumain ng breakfast dahil medyo nagutom ako, iyon naman ang pagpasok ng fresh from the bath na si Venus na tinutuyo ang kaniyang mahabang buhok gamit ang puting tuwalya.

I smiled at her as I sat on the bed and open the silver tray. "Good morning, how are you?"

For the first time in history, ngumiti ito sa akin. Iyong ngiting litaw ang malalalim niyang dimples sa magkabilang pisngi nito. And I don't know why I felt happy seeing her genuine smile. Kitang-kita kasi ang kinang sa asul niyang mga mata.

"I'm good. Thank you," she bites her lower lip as if she's thinking of something more to say. "for yesterday. If it wasn't for you, I'm sure I'll be in jail right now."

I smiled at her again and just face the breakfast in front of me. I don't know why I felt like a teenager blushing over her crush. Gosh, Halil, ikaw pa ba 'yan?

"You're welcome. Come, you should eat. You're probably starving. You didn't eat last night which I understand. That's why I ordered bunch of breakfast because I don't know what do you like," lintaya ko habang nilalagyan ng butter ang toast bread ko.

"Iyan lang ang kakainin mo?" Turo n'ya sa hawak kong toasted bread. Napatingin naman ako sa hawak ko saka tumango.

"Yes, I don't eat breakfast. I only eat this one." Itinaas ko ito saka kinagat.

"Galing ka sa gym?" She asked as she stared at my body.

Bigla naman akong nag-panic. I immediately covered my upper body with the mattress.

"Yes. Sh*t sorry!" Geez! Hindi pa pala ako nagdadamit man lang. Sanay na kasi akong mag-isa kaya kahit anong suotin ko ay ayos lang.

"No, don't be. It's okay. Natanong ko lang. Malamig kasi sa labas, baka kasi magkasakit ka."

My lips automatically curved into a teasing smile. "Concern ka na niyan?"

Venus just shrugged saka ito tumabi sa akin sa kama saka nito kinuha ang kubyertos at naghiwa ng scrambled eggs saka n'ya ito iniharap sa akin.

Tinaasan n'ya ako ng kilay. Gosh, ang sungit. "Open your mouth. You should eat breakfast. Breakfast is the most important meal of the day. Don't ever skip it. Lalo na sa 'yo, business woman ka pa naman."

I don't know where exactly am I melting, sa concern ba n'ya o sa super cute niyang Filipino accent. Super slang kasi.

"Baka gusto mong ibuka 'yang bibig mo, 'di ba?"

I shook my head. "I don't really eat breakfast. I only take toasted bread and tea for breakfast." Pagdadahilan ko pa.

Though, totoo naman 'yon at saka kasi ayoko lang masira ang magandang hubog ng katawan ko. Pinaghirapan ko kaya ito.

Napakurap-kurap ako nang bigla n'ya akong pitikin sa noo. "Try mo lang. Masarap, promise,"

Tiningnan ko s'ya ng masama pero ang siste, mas naging mataray pa ang kilay nito. If nakakasugat lang talaga ang tingin, panigurado ay napakarami ko nang stab wounds ngayon.

"Nangangawit na ako," inip na turan n'ya habang sapo-sapo ng isang kamay n'ya ang kanang kamay nito na may hawak ng kubyertos. Gano'n s'ya ka-consistent. Pero kapag kasi ayoko, ayoko talaga. But there's something about her that lulled me in.

"Well how about this? Take this as a sign of a new friendship. Since you saved me, allow me to apologize because I misjudge you so quickly. We started on the wrong foot. My mistake. Hindi ka naman pala gano'n kalala katulad ng iniisip ko patungkol sa 'yo. So, please? Kahit sa ganito man lang ako makabawi sa 'yo sa ginawa mong panliligtas sa akin kahapon. As of now, I'm still reaching my dreams. But don't worry, kapag may matinong trabaho na ako, ililibre kita at kakain tayo sa isang mamahaling restaurant."

Nakangiting nakatitig lang ako sa kaniya. At hindi ko rin maikakaila ang naramdaman kong pagkahanga sa kaniya.

Gracious Gods, she's really something..

Nakangiting nilahad n'ya ang kamay n'ya sa akin. "So, ano, friends?"

Friends huh? Well, I like that. Inabot ko naman ang kamay niyang parang bulak sa sobrang lambot.

"Agreed," sagot ko with a huge smile on my lips.

God. Kay tagal ko rin hindi nakakangiti ng ganito.

It's a good feeling.. I'm comfortable around her kahit madalas ay parang itong lion na sala sa init, sala sa lamig.

******