ร่างสูงก้าวลงจากเตียง ปล่อยให้คนตัวเล็กได้หลับต่ออีกนิด จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลอง แล้วโทร.ไปสั่งอาหารสำหรับสองคน จากนั้นจึงเรียกให้คนขับรถที่บ้านจัดการเอารถอีกคันมาให้ ส่วนรถที่เปรอะเปื้อนอาเจียนของคนตัวเล็กให้เอาเข้าคาร์แคร์ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยคนตัวสูงจึงเดินกลับมาที่เตียงนอนอีกครั้ง หย่อนสะโพกสอบลงบนที่นอนนุ่มใกล้กับร่างเล็ก จากนั้นจึงเอื้อมมือไปแตะที่ไหล่บอบบางที่โผล่พ้นผ้าห่มออกมา
“แยมครับ ตื่นได้แล้ว ไปกินมื้อเช้ากัน” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นพอประมาณ ส่งผลให้ร่างเล็กของภวิกาค่อยๆ ขยับตัว เปลือกตาค่อยๆ เปิดขึ้น ตาคู่สวยกวาดสายตาไปรอบๆ ก่อนจะมาหยุดที่ใบหน้าหล่อเหลา
“พี่เท็น...” เสียงนั้นคล้ายครางอยู่ในลำคอเพราะเธอรู้สึกว่าลำคอของเธอนั้นแห้งผาก มือเล็กข้างหนึ่งทาบทับลงบนที่นอนนุ่ม ค่อยๆ ยันตัวขึ้นนั่งโดยมีคนตัวสูงคอยให้ความช่วยเหลือ
“ไปอาบน้ำก่อนไหม แล้วไปกินมื้อเช้ากัน”
