“เล่นตัวชะมัด” วีรภัทรต่อว่าเบาๆ แต่ก็มีความใคร่รู้ในเรื่องของสหทรรศอยู่หลายส่วนจึงถามออกไป “นายกับน้องพยาบาลคนนั้นอะไรยังไง ขอแบบละเอียด”
“เอาแบบละเอียดยิบเลยนะครับ” วินธัยเสริม
สหทรรศเหลือบสายตาไปทางวีรภัทรที ไปทางวินธัยที ใบหน้าหล่อเหลาส่ายน้อยๆ คล้ายรำคาญกับความอยากรู้อยากเห็นของอีกฝ่าย แต่ทว่ายอมตอบคำถามแต่โดยดี
“ฉันว่าน้องเค้าน่ารักดี ก็เลยอยากทำความรู้จักเอาไว้ ก็แค่นั้น”
“คำว่าแถติดอยู่บนหน้าผากนายตัวเบ้อเริ่มเลยหมอเท็น” วีรภัทรว่าอย่างเซ็งๆ
“แถวบ้านผมนะครับ ถ้าเล่ามาแค่นั้นเรียกว่าหยาบมากครับ” วินธัยทำหน้าเซ็งไม่ต่างกัน
ถ้าไม่ได้สนิทกันแล้วพูดออกมาแบบนั้นสหทรรศคงจะโกรธมาก แต่นี่คือเพื่อนสนิท สหทรรศจึงไม่ได้ถือสาแต่อย่างใด ซ้ำเจ้าตัวยังมองเป็นเรื่องขบขันอีกด้วย สังเกตได้จากใบหน้าคมคมคายกำลังยกยิ้มมุมปากนิดๆ อย่างกวนอารมณ์ ซึ่งทั้งวีรภัทรและวินธัยเห็นท่าทางแบบนั้นจึงอดที่จะ
