8
"อื้อ! น้องเกรซง่วง ไปนอนดีกว่า"ยัยเด็กแสบย่นคอหนีสัมผัส แกะมือผมออกจากเอวคอดแต่ผมไม่ยอมปล่อย
"ง่วงอะไรตอนนี้ ยังไม่ค่ำเลย" ถึงข้างนอกจะฝนตกแต่ก็ยังไม่ได้มืดนี่เพิ่งห้าโมงเย็นเองจะง่วงเร็วเกินไปแล้ว
"ก็....เหนื่อยก็เลยง่วง"เธอลากเสียงยาวคิดหาข้อแก้ตัว คำนี้ต้องเป็นผมมั้ยที่พูด
"หันมานี่ อยากจับไม่ใช่หรอ"ผมพลิกร่างบางให้หันกลับมา จับมือเล็กมาลูบซิกแพคผมไปมา วันนี้ไม่ให้หนีง่ายๆหรอก
"พี่ชีต้าจะกินตับน้องเกรซหรอ"ยัยเด็กแสบถามตาปริบๆ หน้าแดงซ่านมือยังลูบซิกแพคผมไปมา ไปเอาคำพูดนี้มาจากไหนเนี่ย
"แล้วให้กินมั้ย"ผมกระตุกยิ้มถามกลับ
"...."เธอสบตาผมแล้วส่ายหน้าเบาๆ เหมือนมีความกังวล
"ทำไมฮึ"ผมลูบหัวเล็กอย่างเอ็นดูรักใคร่ในความน่ารักของเธอ
"ถ้าให้ พี่ชีต้าก็จะทิ้งน้องเกรซ"เธอไปเอาความคิดนี้มาจากไหนอีกเนี่ย
"ทิ้งไม่ได้แต่งงานแล้วนะ บรรยากาศกำลังดีเลย"ผมลูบโครงหน้าหวานไปมา ไม่รอเอาคำตอ
