ทวงสัญญารักนายเย็นชา

9.เด็กแสบขี้เซาหรือฤทธิ์ยา

9

02.00น.

หลังจากจัดการยัยเด็กแสบไปสองยกผมก็ปล่อยให้นอน นี่เป็นครั้งแรกผมไม่อยากหนักกับเธอมากนักเดี๋ยวเดินไม่ได้ ไข้ขึ้นอีก ผมนอนกอดร่างบางนุ่มนิ่มนอนจนเวลาล่วงเลยไปตีสอง

"พี่หมีน้องเกรซอยู่ไหน"ยัยเด็กแสบรู้สึกตัวลุกขึ้นมามองซ้ายมองขวาหาหมีเน่าของเธอ ตีสองแล้วยังมีกะจิตกะใจหาหมีเน่าอยู่อีก

"ไม่ได้เอามารึเปล่า"ผมงัวเงียลุกขึ้นตาม ตามองไปรอบห้องเพื่อช่วยหาหมีเน่า ตั้งแต่จัดกระเป๋าผมยังไม่เห็นหมีเน่าเธอเลย ลืมเอามาล่ะสิยัยเด็กแสบ

"....."เธอมองหน้าผมเบะปากเตรียมจะร้องไห้หาหมีเน่า

"หยุด! ห้ามร้องนะ ฮึบๆไว้!"ผมชี้หน้าบอกเสียงดุคนที่เริ่มงอแงหาหมีเน่า อาการงัวเงียหายไปเป็นปลิดทิ้ง

"อึ๊ก! อึ๊ก! "เธอเม้มปากกลั่นร้องมองหน้าผม ไล่น้ำตาออก

"ไม่ได้เอามาเอง ไม่มีใครทำอะไรให้ ไม่ต้องร้อง"ผมบอกเสียงดุนิดๆ งงใจเธอแทนที่จะตื่นขึ้นมาร้องไห้ว่าเจ็บตรงนั้น โวยวายผม แต่นี่ตื่นมาถามหาหมีเน่า!

"อยากกอดพี่หมี"เธอบอกเสียงสั่นเครือ ก้มหน้าลงหลบสายตา

"กอดฉันแทนหมีไม่ได้รึไง"ผมมองร่างบางแล้วถอนหายใจ ติดหมีเน่าเกินไปแล้วผัวก็อยู่นี่

"ก็ได้"เด็กแสบเงยหน้าขึ้นมา พยักหน้าหงึกหงักน้ำตาคลอเบ้า

"มานอน"ผมพยักหน้าให้ยัยเด็กแสบเข้ามานอนกอด นี่มันตีสองนะง่วงจะตายอยู่แล้ว

สวบ!

"เด็กดีเขาไม่ร้องไห้หรอกรู้มั้ย"พอเธอคลานเข้ามากอด ผมก็พาล้มตัวนอนกอดปลอบร่างบางที่น้ำตาปริ่ม

"อื้อ!"เธอพยักหน้าหงึกหงักทั้งที่หลับตา กอดผมแน่น

จุ๊บ

ผมยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่ปริ่มออกหางตาก่อนจะจุ๊บหน้าผากมนแล้วหลับตาลงนอน พรุ่งนี้ต้องทำงานต่ออีก

รุ่งเช้า

08.00น.

ผมรู้สึกตัวตื่นอีกครั้งก็เช้าแล้ว เมื่อคืนผมเล่นกับยัยเด็กแสบไปสองยกติดและไม่ได้ป้องกันด้วย ผมตกลงกับผู้ใหญ่ไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้น้องท้องจนกว่าน้องจะเรียนจบ แต่เมื่อคืนผมดันลืม วันนี้เลยต้องลุกออกไปซื้อยาตั้งแต่เช้า

ผมกลับมาจากข้างนอกไปซื้อยา ยัยเด็กแสบก็ยังไม่ตื่น ตัวรุมๆด้วยสงสัยจะมีไข้

"เกรซตื่นมากินข้าวกินยาก่อน"ผมสะกิดคนที่นอนขดตัวใต้ผ้าห่ม

"ฮึ! ไม่เอา"ยัยเด็กแสบส่ายหัวแล้วพลิกตัวหนีสัมผัส นี่เป็นสิ่งที่ผมต้องคิดหนัก ยัยเด็กแสบกินยายากมาก!! ตั้งแต่เด็กๆแล้ว

"ไม่กินจับฉีดยานะ"ผมพูดขู่

พรึบ

"ก็น้องเกรซไม่อยากกิน"เด็กแสบพลิกตัวกลับมาทันทีที่ได้ยินคำว่าฉีดยา จับมือผมที่ยืนอยู่ข้างเตียงไปเล่นพร้อมพูดปากยื่น

"อย่าดื้อ ลุกมากินข้าวกินยา ฉันมีงานต้องทำต่อ"ผมเร่งร่างบาง นี่ผมจะไปทำงานสายเพราะเธอ เกือบร้อยชีวิตเลยนะที่ต้องรอผมคนเดียว

"น้องเกรซยังไม่หิว น้องเกรซง่วง"เธอบอกทั้งที่เล่นมือผมอยู่

"งั้นก็กินยาแล้วนอน"ผมถอนหายใจกับเด็กดื้อ! ต้องขัดผมให้ได้สักอย่างเถอะ

"ก็ได้"เธอลุกขึ้นพยักหน้าไม่ค่อยเต็มใจ

"อ่ะ"ผมยื่นยาให้แล้วหันไปรินน้ำที่หัวเตียงใส่แก้วให้

"พี่ชีต้ามีงานไม่ใช่หรอ รีบไปทำงานสิ เดี๋ยวน้องเกรซกินเอง"เด็กแสบวางแผนไม่กินยา ผมรู้ทันเธอหรอก

"กินยาก่อนเดี๋ยวไป"ผมจ้องหน้าสวย

"เดี๋ยวน้องเกรซกินหรอกน่า"เธอบอกปากยื่นอย่างไม่พอใจ

"กิน ยา"ผมเน้นทีละคำชัดเจน

"....."เธอมองหน้าผมงอง้ำ มองเม็ดยาเหมือนตัวอะไรก่อนจะโยนมันเข้าปากตามด้วยน้ำหมดแก้วอย่างเร็ว

"ก็แค่นี้ ไปนอนฉันจะไปทำงาน กับข้าวอยู่บนโต๊ะ"

พรึบ!

เธอมองผมหน้างอง้ำทิ้งตัวลงนอนตามเดิม ไม่พอใจก็เป็นซะอย่างงี้ไง นิสัยไม่ดีนั่นคือเธอเลย

ผมส่ายหัวให้น้อยๆก่อนจะเดินออกจากบ้านพักไปที่กองถ่าย

น้องเกรซ

ไอ้คนบ้าชอบบังคับขู่เข็ญ รู้ทันฉันไปหมดทุกเรื่อง รู้ทั้งรู้ว่าฉันไม่ชอบกินยาก็ยังใช้โทนเสียงต่ำบังคับอยู่ได้ แต่เอ๊ะแล้วเขาเอายาอะไรให้ฉันกิน? แต่ช่างเถอะเขาคงไม่ฆ่าฉันหรอก ไปอาบน้ำดีกว่า

"โอ๊ย!"ฉันตวัดขาลงจากเตียงแล้วรู้สึกเจ็บตรงหว่างขา ฉันย้อนคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืน ภาพต่างๆไหลเข้ามาในหัว

"พี่ชีต้ากินตับฉันแล้ว"ฉันพึมพำออกมาตาโต โอ๊ยอีเกรซทำไมแกลืมเรื่องสำคัญขนาดนี้ไปได้ เห็นมั้ยลืมอายพี่ชีต้าเลย ฉันต่อว่าตัวเองในใจหน้าแดงซ่านร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อๆ

ความคิดที่จะตามพี่ชีต้าไปที่กองถ่ายเป็นอันต้องหยุดลง ฉันไม่กล้าสู้หน้าเขา ฉันอาย!!

ฉันไปอาบน้ำแล้วออกมากินข้าวที่พี่ชีต้าสั่งมาให้ ก่อนจะเปิดดูทีวีช่องนั้นช่องนี้ นอนพลิกตัวไปมาบนเตียงอยู่สักพัก มันก็เบื่อความคิดที่ว่าจะไปหาพี่ชีต้าก็ผุดขึ้นมาอีกรอบ อยู่คนเดียวมันเหงาไปดูพี่ชีต้าทำงานดีกว่า ไวเท่าความคิดฉันลุกขึ้นเดินออกจากห้อง เดินไปถามพนักงานว่าเขาตั้งกองที่ไหน พอรู้ก็เดินไปหา

พอเดินมาถึงกองฉันก็ต้องถอนหายใจด้วยความไม่พอใจ เขาโชว์ซิกแพคสวยเซ็กซี่ของเขาอีกแล้ว เพราะเขาหล่อดูดีขนาดนี้ไงผู้หญิงถึงชอบเขาเยอะขนาดนี้ เขาเป็นนายแบบที่โด่งดังที่สุดในตอนนี้ก็ว่าได้

ฉันทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ผ้าตัวเมื่อวานของพี่ชีต้า จ้องมองคนที่ยืนอวดหุ่นโชว์อยู่กลางหาดทรายขาว ฉันชอบคนที่นี่ที่ไม่ค่อยใส่ใจคนรอบข้างว่าเขาจะทำอะไร สนใจแต่สิ่งที่ตัวเองทำ ถึงไม่มีคนเข้ามาคุยกับฉันไง ฉันมองพี่ชีต้าถ่ายแบบแล้วเผลอหลับไปด้วยฤทธิ์ยา

"เกรซ"

"อื้อ"ฉันครางแล้วค่อยๆลืมตาปรือขึ้นดูเมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนเรียกชื่อ เป็นพี่ชีต้านั้นเอง

"ไปนอนในห้องดีๆไป"

"รอพี่ชีต้า"ฉันส่ายหัวไปมาพร้อมบอกแล้วหลับตาลงนอนต่อ ไม่สนใจใคร

"เกรซตื่นกลับห้อง"เสียงคนปลุกฉันอีกรอบ ฉันไม่รู้ว่าตัวเองนอนหลับไปนานขนาดไหน

"อือ ถ่ายเสร็จแล้วหรอคะ"ฉันงัวเงียถามยังไม่ตื่นดี

"เสร็จแล้วไปลุก"พี่ชีต้ากระตุกแขนบอกย้ำเมื่อฉันจะหลับตาลงอีก

"อื้อ"ฉันพยักหน้าลุกจากเก้าอี้

"ไหวมั้ยเนี่ยเดินยังกับคนเมา"พอเดินออกจากกองถ่ายพี่ชีต้าก็ถามขึ้นเมื่อฉันเดินเซไปเซมาตาก็จะปิดทั้งที่กอดแขนพี่ชีต้าอยู่แท้ๆ

"พี่ชีต้าอุ้มน้องเกรซได้มั้ย"ฉันเงยหน้าขึ้นอ้อน ไม่ไหวจะเดินแล้ว มันง่วงมากๆ ไม่รู้จะง่วงอะไรขนาดนี้ ขาก็ไม่มีแรง

"มาขึ้นหลัง"พี่ชีต้าย่อตัวลงให้ขึ้นหลัง ฉันไม่รอช้ากระโดดขึ้นอย่างเร็ว แล้วตาก็ปิดเข้าสู่ห่วงนิทราบนแผ่นหลังกว้างที่อบอุ่น