9
02.00น.
หลังจากจัดการยัยเด็กแสบไปสองยกผมก็ปล่อยให้นอน นี่เป็นครั้งแรกผมไม่อยากหนักกับเธอมากนักเดี๋ยวเดินไม่ได้ ไข้ขึ้นอีก ผมนอนกอดร่างบางนุ่มนิ่มนอนจนเวลาล่วงเลยไปตีสอง
"พี่หมีน้องเกรซอยู่ไหน"ยัยเด็กแสบรู้สึกตัวลุกขึ้นมามองซ้ายมองขวาหาหมีเน่าของเธอ ตีสองแล้วยังมีกะจิตกะใจหาหมีเน่าอยู่อีก
"ไม่ได้เอามารึเปล่า"ผมงัวเงียลุกขึ้นตาม ตามองไปรอบห้องเพื่อช่วยหาหมีเน่า ตั้งแต่จัดกระเป๋าผมยังไม่เห็นหมีเน่าเธอเลย ลืมเอามาล่ะสิยัยเด็กแสบ
"....."เธอมองหน้าผมเบะปากเตรียมจะร้องไห้หาหมีเน่า
"หยุด! ห้ามร้องนะ ฮึบๆไว้!"ผมชี้หน้าบอกเสียงดุคนที่เริ่มงอแงหาหมีเน่า อาการงัวเงียหายไปเป็นปลิดทิ้ง
"อึ๊ก! อึ๊ก! "เธอเม้มปากกลั่นร้องมองหน้าผม ไล่น้ำตาออก
"ไม่ได้เอามาเอง ไม่มีใครทำอะไรให้ ไม่ต้องร้อง"ผมบอกเสียงดุนิดๆ งงใจเธอแทนที่จะตื่นขึ้นมาร้องไห้ว่าเจ็บตรงนั้น โวยวายผม แต่นี่ตื่นมาถามหาหมีเน่า!
"อยากกอ
