หลังจากที่เซเรน่ากลับไปหลังจากรู้ความจริงทุกอย่างโดยบังเอิญ วรรษาเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะค่อยๆ เอ่ยปากขอตัวกับเฟรดเดอริกเบาๆ ในวินาทีที่ถูกคู่หมั้นของนิโคลัสชี้หน้าด่ากราดอยู่นั้น เธอไม่ได้มีน้ำตาแม้แต่หยดเดียว
อันที่จริงแล้วต้องบอกว่านับตั้งแต่เห็นใบหน้ากราดเกรี้ยวของเซเรน่า เธอก็ไม่มีความรู้สึกอะไรเลยต่างหาก ทั้งร่างกายและจิตใจมันด้านชาไปหมด...วรรษารู้ดีว่าเธอก้าวผ่านความเจ็บปวดทั้งหลายนั่นมาหมดแล้ว
หากย้อนเวลากลับไปได้เธอจะขอให้วันนั้นคนที่ช่วยเธอไม่ได้เป็นเขา...ไม่ได้เป็นนิโคลัส เพื่อที่เธอจะไม่ต้องโกหกเขาเพราะต้องการเอาตัวรอด...ไม่ต้องหวั่นไหวไปกับเขา และสุดท้าย
...เธอจะได้ไม่ต้องตกหลุมรักคนมีเจ้าของ...
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอมันเป็นความผิดพลาด...ที่เธอไม่ได้ตั้งใจจะทำ
พอกลับมาถึงห้องเล็กๆ ที่อยู่หลังคฤหาสน์ธอร์นตันของตนเอง วรรษาก็ได้แต่นั่งนิ่งๆ แม้เธอจะลืมตาแต่เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเอ
