“มาสิ”
นิโคลัสบอกด้วยน้ำเสียงห้วนสั้น เขาปลายตามองเธอแวบนึงก่อนจะเดินนำกลับขึ้นไปบนนั่งประจำที่คนขับเหมือนเดิม ไม่ได้สนใจมองด้วยซ้ำว่าเธอเดินตามมาหรือไม่ นั่นทำให้หญิงสาวรีบตัดสินใจก้าวตามเขาไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อก้าวขึ้นมาบนรถเรียบร้อย นิโคลัสก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็วราวกับจะกระชากทันที ทั้งที่ปกติเขาไม่ใช่คนที่จะขับรถแบบนี้เลยด้วยซ้ำ หญิงสาวได้แต่มองเสี้ยวหน้าคมคายนั้นเงียบกริบ ไม่กล้าพูดทักท้วงอะไรออกไปให้เขาอารมณ์เสีย
แต่ดูเหมือนว่าสำหรับเขาแล้ว แค่การเห็นหน้าเธอก็ทำให้เขาอารมณ์เสียได้ เพราะขับไปได้สักพักนิโคลัสก็หันมาถามเธอเสียงห้วน
“จะให้พาไปไหน!”
หญิงสาวไม่ได้หันไปมองหน้าเขาในตอนที่ถูกถาม เธอเลือกที่จะมองออกไปนอกหน้าต่าง มองผู้คนที่กำลังเดินไปมา มองรถที่กำลังวิ่งอยู่บนท้องถนน มองทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่ใช่เขา
แต่ริมฝีปากก็ขยับตอบเขาเสียงดังพอให้ได้ยินว่า “ไปจตุรัสทราฟัลการ์ค่ะ”
สิ้
