วันต่อมา วันนี้ฉันตื่นเช้ากว่าปกติเพราะคาแลนบอกว่าจะกลับ อยากเข้าครัวเตรียมของโปรดไว้ให้
ดูเหมือนว่าวันนี้ฉันจะอารมณ์ดีหลังจากที่ทุกข์ใจเกือบอาทิตย์
“คาแลนคงดีใจที่รู้ว่าเธอเข้าครัวเตรียมของโปรดมันไว้ให้”
ฉันเงยหน้ามองเคย์เดนที่เดินเข้ามาหยิบน้ำกินในครัว วันนี้สายตาคู่นั้นไม่ได้มองแบบดุ ๆ อย่างทุกที
“ค่ะ”
“เธอกับน้องสาวสนิทกันมากไหม?”
“เรามีกันแค่สองคน ถ้ามินเป็นอะไรไปมิลาคงอยู่ไม่ได้”
“เผื่อใจเอาไว้บ้าง”
“คะ?” ฉันขมวดคิ้วงุนงงกับคำพูดนั้น เคย์เดนต้องการจะสื่ออะไรกันแน่
“รอให้คาแลนเป็นคนพูดกับเธอคงดีกว่า”
“มิลาไม่เข้าใจ”
“มันคงใกล้จะถึงแล้ว รีบ ๆ ทำอาหารเถอะ”
ร่างหนาเดินออกไปจากห้องครัว ทิ้งความสงสัยเอาไว้ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรถึงถามและพูดจาแปลก ๆ อย่างนั้น หรือมินเป็นอะไร
“โอ้ย!!!” ฉันอุทานออกมาเสียงดังรู้สึกเจ็บจี๊ดที่นิ้วชี้ เพราะไม่ทันระวังทำให้ถูกบาด รีบคว้าเอาทิช
